ღამე შენია, ღამით არავის ახსოვხარ... ღამით მხოლოდ შენ გღვიძავს.
დღისით, როგორც კი ისინი იღვიძებენ, უყურებენ ეკრანს, რომლიდანაც ერთმანეთის სახეებს ხედავენ, უსმენენ საკუთარ სიტყვებს, წინადადებებს, ესმით მხეცის ყვირილი, რომელიც ბგერებად დაყო გამოცდილებამ და ღრიალის ახსნის სურვილმა.
ღამით კი ეკრანი ქვრება და მხეცი ისევ თავისუფალია. მას არავინ უყურებს, არავინ უსმენს. ღამე მისია მხოლოდ.
მხეცი პატარაა. ნაზი ბალანი უთბობს სხეულს. კუდს კი ძილის დროს თვალებზე იფარებს,
რომ დღის შუქმა სიზმრები არ გაუფანტოს. როცა მას სძინავს და ეს ყოველთვის დღისით ხდება, მას, ყველასგან განსხვავებით, ყოველ ჯერზე სხვადასხვა სიზმარი ესიზმრება.
ყოველ ახალ სიზმარში ის ახალი ადამიანია, სამყაროს სხვადასხვა კუთხეში. სიზმარი იწყება და სიზმარი წყდება. ყოველ ჯერზე მას უწევს ახალი გარდასახვა, მაგრამ ღამით ის თავის თავია, პატარა შეშინებული მხეცი, რომელიც თავის გამოქვაბულში იმალება.
.
ჩუქება
