სახელითა მამისათა ძისათა და სულისა წმინდისათა,ამინ! წარმოთქვა ქალბატონმა ლოცვა და სუფრას ჯვარი გადასახა.ჩვენ გაკვირვებული ვიყავით იმ ფაქტით,რომ მან ლოცვა წაიკითხა,როგორც წესი მუდამ რელიგიის კრიტიკაში იყო,იგი ყველას ნამდვილ ათეისტად გვახსოვდა,მაგრამ იმ დროის მანძილზე რაც მასთან არ ვყოფილვარ ვახშმად,როგორც ჩანს ბევრი რამ შეცვლილიყო და მას შემდეგ ყოველ ვახშამს ასე იწყებდა;სახელითა მამისათა,ძისათა და სულისაწმინდისათ,ამინს კი მავედრებელ ფორმაში ამბობდა, თვალებ დახუჭული და შემდეგ ნებას ვგრთავდა სურვილისამებრ გვემოქმედა.
ბატონი „ კ “ იმდენად თავდაჯერებული და მშვიდი პიროვნება იყო,რომ მისი შემხედვარე შურით ვივსებოდი,მეგონა ეს კაცი არათუ გაბრაზებულა,არცკი აღშფოფებულა თავის დღეში.ერთი შესამჩნევი უარყოფითი თვისება ჰქონდა მხოლოდ;სათვალეს შეისწორებდა მარცხენა ხელით ფრთხილად არც თუ ისე ხშირად,მაგრამ (ჩემისთანა დაკვირვებულ თვალისთვის) შესამჩნევლად..კვირაობით როდესაც სავახშმოდ ვიკრიბებოდით ჩვენს ქალბატონთან, იგი ხშირად შემოაპარებდა ჩემკენ მზერას,მაგრამ მე არ მიყურებდა უფრო ჩემს მიღმა,სხვა სამყაროში იხედებოდა,მერე ნერვიულად აათამაშებდა მზერას და ისევ უცხოხდებოდა.