იტვირთება...
მთავარი
წიგნები
კატალოგი
მოხმარების წესები
ჩვენ შესახებ
„საბას“ შესახებ
სიახლეები
პროექტები
ვიკიპედია ქართულად
პრემია "საბა"
კონკურსის შესახებ
კონკურსის ისტორია
წესდება
საკონკურსო განაცხადი
/
კონტაქტი
შესვლა
|
რეგისტრაცია
ელ. წიგნი
ელ. წიგნი
ავტორი
გამომცემელი
შესაძენი წიგნები
რაოდენობა
0
0.00
მთავარი
/
წიგნები
/
პერიოდიკა
/
ლიტერატურული გაზეთი #188
ლიტერატურული გაზეთი #188
ანთოლოგია *
2017 წელი |
ლიტერატურული გაზეთი
პერიოდიკა
2,645
ნახვა
5
(0 რეცენზია /0 შეფასება)
მსურს წავიკითხო
ჩემი რჩეული
0.5
ყიდვა
ჩუქება
ანოტაცია
პოეზია: კატო ჯავახიშვილი, სოსო მეშველიანი, გივი ალხაზიშვილი, თამთა დოლიძე, მაია წიქარიშვილი. რეცენზია: ნონა კუპრეიშვილი ნინო ხარატიშვილზე; თამარ კვარაცხელია ოლდოს ჰაქსლიზე, თანამედროვე ქართულ დრამატურგიაზე, ხალიდ ჰოსეინიზე, ჯონ სტაინბეკზე; გია ჯოხაძე როსტომ ჩხეიძეზე. მრგვალი მაგიდა: მოდერნიზმსა და პოსტმოდერნიმზე საუბრობენ ზურაბ ქარუმიძე, კოკა ბრეგაძე, პაატა ჩხეიძე, თამარ იაშვილი. ლიტერატურული პარალელები: გია არგანაშვილი. თარგმანი: კატი დადეშქელიანის "წითელი რევოლუცია" - თარგმნა ქეთევან ტომარაძემ.
ვრცლად
რეკომენდებული ელ. წიგნები
2012 წლის 100 ლ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ყველა დროის 20...
ანთოლოგია *
13.03
ყიდვა
2010 წლის 15 სა...
ანთოლოგია *
5.9
ყიდვა
2009 წლის 15 სა...
ანთოლოგია *
5.5
ყიდვა
2006-2007 წლები...
ანთოლოგია *
3.3
ყიდვა
წმინდა გიორგი
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ანგელოზები
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
მოციქულები
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
წმინდა შიო მღვი...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ყოვლადწმინდა ღვ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
უფლის წინასწარ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ასურელი მამები
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
მეოთხე საუკუნე
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
საქართველოს სამ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ქართველთა მეოხნ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ქართველ წმინდან...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
წმინდა ქეთევან ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
წმინდა ექვთიმე ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
საქართველოს იმე...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
წმინდა მღვდელმთ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
რატატუი – გემრი...
ანთოლოგია *
1.99
ყიდვა
კარი გამიღე
ანთოლოგია *
0.99
ყიდვა
ღიმილი - ხუმარა...
ანთოლოგია *
2.4
ყიდვა
თანამედროვე სპა...
ანთოლოგია *
4
ყიდვა
ნოველები
ანთოლოგია *
3
ყიდვა
მონაცემთა ჟურნა...
ანთოლოგია *
0
ყიდვა
განდევნილები
ანთოლოგია *
0
ყიდვა
შვიდგზის ლოცვან...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
წმინდა ექვთიმე ...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
ჯვარცმული საქარ...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
სამშობლოს სიყვა...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
კრწანისის ყაყაჩ...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
15 საუკეთესო ქა...
ანთოლოგია *
6.2
ყიდვა
15 საუკეთესო ქა...
ანთოლოგია *
6.2
ყიდვა
ნობელიანტების ლ...
ანთოლოგია *
5
ყიდვა
დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ
პოეზია: კატო ჯავახიშვილი, სოსო მეშველიანი, გივი ალხაზიშვილი, თამთა დოლიძე, მაია წიქარიშვილი. რეცენზია: ნონა კუპრეიშვილი ნინო ხარატიშვილზე; თამარ კვარაცხელია ოლდოს ჰაქსლიზე, თანამედროვე ქართულ დრამატურგიაზე, ხალიდ ჰოსეინიზე, ჯონ სტაინბეკზე; გია ჯოხაძე როსტომ ჩხეიძეზე. მრგვალი მაგიდა: მოდერნიზმსა და პოსტმოდერნიმზე საუბრობენ ზურაბ ქარუმიძე, კოკა ბრეგაძე, პაატა ჩხეიძე, თამარ იაშვილი. ლიტერატურული პარალელები: გია არგანაშვილი. თარგმანი: კატი დადეშქელიანის "წითელი რევოლუცია" - თარგმნა ქეთევან ტომარაძემ.
ელ. წიგნის მახასიათებლები
სათაური:
ლიტერატურული გაზეთი #188
ავტორი:
ანთოლოგია *
გამომცემელი:
ლიტერატურული გაზეთი
გამოცემის თარიღი:
2017
კატეგორია:
პერიოდიკა
ნახვები:
2645
რეიტინგი:
5
მკითხველთა რეცენზია
საშუალო შეფასება
(0) რეცენზია
5
რეიტინგის განაწილება
5
[0]
4
[0]
3
[0]
2
[0]
1
[0]
წიგნის შესახებ
ლიტერატურული გაზეთი #188
ანთოლოგია *
2645
ნახვა
წასაკითხი
რჩეული
0.5
ლარი
ყიდვა
სარჩევი
ყდა
ნონა კუპრეიშვილი - "მკვლელი" ტექსტების აუტანელი ხიბლი
გია არგანაშვილი - დაწუნებული ნათათბირევი
კატო ჯავახიშვილი
სოსო მეშველიანი
თამარ კვარაცხელია - წიგნებსა და ადამიანებზე
გივი ალხაზიშვილი
თამთა დოლიძე
"იწყება რაღაც ახალი - რხევები მოდერნიზმსა და პოსტმოდერნიზმს შორის"
კატი (ეკატერინე) დადეშქელიანი - წითელი რევოლუცია
მაია წიქარიშვილი
გია ჯოხაძე - ლეკო თათაშელი, დავით იტრიელი, საგა ვახტანგური...
ნონა კუპრეიშვილი - "მკვლელი" ტექსტების აუტანელი ხიბლი
საუბარია
ნინო
ხარატიშვილზე,
ჰამბურგში
მცხოვრებ
წარმომავლობით
ქართველ
გერმანულენოვან
მწერალსა
და
ქართულად
თარგმნილ
მის
რომანზე
"ჩემი
საყვარელი
ორეული"
(ქართულად
თარგმნილია
აგრეთვე
კიდევ
ერთი
რომანი
"ჟუჟა"
და
პიესების
კრებული
"ჩემი
საშინელი
ბედნიერი
წელიწადი"),
რომელმაც
პოპულარობით
ლიტერატურის
მოყვარულთა
შორის
ლამის
აუცილებლად
წასაკითხი
ტექსტის
სტატუსი
შეიძინა.
ყველა
რეცენზენტი,
რომელიც
ნინო
ხარატიშვილის
ლიტერატურულ
სიახლეებს
შეეხო,
ყურადღებას
განსაკუთრებულ
პოზიციასა
და
იმ
დიდ
აღიარებაზე
ამახვილებს,
რომელიც
წილად
ერგო
ახალგაზრდა
მწერლის
პიესებსა
და
რომანებს.
ცხადია,
მხოლოდ
მულტიკულტურალიზმისადმი
მიკერძოების
გამო
ნინო
ხარატიშვილს
არავინ
გადასცემდა
იმ
პრესტიჟულ
ჯილდოებს
(დაწყებული
შამისოსა
და
დამთავრებული
ანა
ზეგერსის
სახელობის
პრემიებით),
რომელიც
უცხო
ქვეყანაში
მოიპოვა.
ვფიქრობ,
აქ
რამდენიმე
ფაქტორის
ურთიერთგადაკვეთასთან
გვაქვს
საქმე.
ნიჭიერებასა
და
ნამდვილი
შემოქმედისთვის
დამახასიათებელ
მუდმივ
ცნობისმოყვარეობასთან
ერთად,
რომელიც
ადვილად
ისრუტავს
და
ითავისებს
ყოველგვარ
სიახლეს,
ნინო
ხარატიშვილი
აღმოჩნდა
მართებულად
სტრუქტურირებულ
ლიტერატურულ
სივრცეში,
სადაც
უამრავი
პრემია
თუ
გრანტი,
საშუალებას
აძლევს
გერმანიაში
მცხოვრებ
მრავალ
მწერალს,
იფიქროს
არა
შემოსავალზე,
არამედ
საკუთრივ
თავის
ლიტერატურულ
შრომაზე.
ნინომაც
ისარგებლა
ერთი
ასეთი
გრანტით
-
ბოშის
ფონდის
დაფინანსებით
რიგით
მესამე
რომანის
-
"მერვე
სიცოცხლე
(ბრილკასთვის)"
-
მოსამზადებელი
პერიოდი
(ეს
რომანი
ამჟამად
ქართულად
ითარგმნება)
მოსკოვისა
და
სანკტპეტერბურგის
არქივებსა
და
ბიბლიოთეკებში
მუშაობას
დაუთმო.
მწერლის
პროფესიისადმი
ასეთი
ევროპული
დამოკიდებულება,
რომელიც
სწორად
გააზრებულ
მიდგომასთან
ერთად
ინტენსიურ
შრომასაც
მოითხოვს,
ნინოსთვის
პიროვნულადაც
მისაღები
აღმოჩნდა.
აი,
როგორ
პარალელს
ავლებს
იგი:
"საქართველოში
ბევრი
ადამიანი,
განსაკუთრებით
პირველი
მიღწეული
მიზნის
შემდეგ,
იყინება,
კარგავს
პროდუქტიულობას
და
წარსულით
სულდგმულობს.
გერმანია
მოსვენების
საშუალებას
გიკარგავს.
აქ
მუდამ
საქმე
უნდა
აკეთო.
გაჩერების
საშუალებას
არავინ
და
არაფერი
მოგცემს.
ეს
ძალიან
მნიშვნელოვანია
ყველასთვის,
განსაკუთრებით
-
ხელოვანისთვის..."
(რუსუდან
დარჩიაშვილის
ინტერვიუ
ნინო
ხარატიშვილთან.
"24
საათი",
Weekend,
2014,
21.09.).
მართლაც,
საკუთარი
პერსონისა
და
აზრების
იკონიზების
ნაცვლად
გამუდმებით
სამუშაო
პირობებში
ყოფნა
საჩუქარიცაა
და
სასჯელიც,
რადგან
მხოლოდ
იმათთვისაა
ოაზისი,
ვისაც
წერა,
წერისთვის
ძიება
სიცოცხლის
მიზნად
გადაუქცევია
და,
ამასთან,
შეუდარებელ
სიამოვნებასაც
ანიჭებს.
კიდევ
ერთი
მნიშვნელოვანი
გარემოებაა
გასათვალისწინებელი
-
გერმანულად
წერა,
რომელიც
თითქოს
სპონტანურად
გადაწყდა,
სინამდვილეში
ზემოთ
დასახელებულ
და
არდასახელებულ,
ანუ
ნაგულისხმევ
კომპონენტთა
ზემოქმედების
შედეგიც
მგონია.
სწორედ
იგი
იქცა
ევროპის
კულტურულ
სარბიელზე
გამოჩენის,
მასში
დაჩქარებულად
ინტეგრირების
შესაძლებლობად.
პიროვნულადაც
თავად
მწერალს,
მის
ჩანაფიქრს,
ფორმისეულ
ნოვაციებს,
რომელიც
უეჭველად
უნდა
გაეთვალისწინებინა,
მთელ
მის
შინაგან
რიტმიკას
ამ
ენამ
დროსთან
შესაბამისობაში
მოყვანის
მექანიზმი
შესძინა.
ყოველივე
ამან
ახალი
ტრენდის
სახით
შექმნა
ნინო
ხარატიშვილის
სამწერლო
რეპუტაცია,
რომელიც
ევროპულ-ქართულ
ლიტერატურულ
ტრადიციათა
ბედნიერი
ნაზავია
და
ამითაცაა
საინტერესო.
ამთავითვე
მინდა,
განვმარტო
სათაურის
პოეტიკაც
-
პირველივე
სიტყვა
"მკვლელი"
ძალზე
პირადული
აღმოჩნდა.
თავისი
ორაზროვნებით
იგი
ავტორის
მიერ
ერთბაშად
თავსმოხვეული
იმ
განცდის
გრაფიკულ
ნიშნად
იქცა,
რომელიც,
როგორც
მკითხველს,
მთლიანად
დამეუფლა
და
მთელ
ჩემს
არსებაში
რომანის
106-ე
გვერდზე
ამოკითხული
ამ
ფრაზის
შესატყვისად
და,
იმავდროულად,
დამამუნათებლად
გახმიანდა:
"...იქნებ
არასოდეს
მიცხოვრია
ისე,
როგორც
უნდა
მეცხოვრა?"
ზოგადად,
არ
მაქვს
პროტესტის
გრძნობა
ლიტერატურული
სიახლეებისადმი,
შეიძლება
ითქვას,
სულაც
პირუკუ:
ყველა
სხვა
წინაპირობას
პროფესიული
ინტერესი
ერევა
ხოლმე.
შესაბამისად,
არც
იმ
წიგნებს
ვუფრთხი,
რომლებიც
"ძლიერად
მოქნეული
ნაჯახის
მსგავსად
ზემოქმედებენ
ჩვენში
განფენილ
გაყინულ
ზღვაზე".
ნინო
ხარატიშვილის"ორეულშიც"
და
სხვა
ტექსტებშიც
ამ
ეფექტურობის
მიღმა
გამჟღავნებულია
ერთობ
სერიოზული
პოზიცია,
რომელიც
ჩვენი
პიროვნული
"მე"-ს
ძიებას
ეხება
და,
რაც
მთავარია,
რამდენადმე
მოულოდნელი,
განსხვავებული
რაკურსითაა
წარმოდგენილი:
"მე
არ
მინდა
შეუძლებლობა.
მე
შესაძლებლობა
მინდა.
ჩემი
შესაძლებლობა.
შესაძლებლობა
ვიყო
"მე",
სიცოცხლის
შესაძლებლობა..."
("ჩემი
საშინელი
ბედნიერების
წელიწადი").
ამ
სლოგანის
სიმარტივე,
ცხადია,
მოჩვენებითია,
რადგან
იგი
საკუთარ
ბუნებაში
ხანგრძლივი
ჩხრეკისა
და
მასთან
მუდმივი
ბრძოლის
უნარის
გარეშე
მხოლოდ
ფიქციად
რჩება
და
უბრალოდ
ვერ
"იმუშავებს".
ამ
თვალსაზრისით,
მწერლისთვის
თითქოს
ყველაფერი
ნათელია,
მაგრამ
იმავეს
განიცდის
თუ
არა,
უფრო
სწორად,
იმავე
მზაობას
ამჟღავნებს
თუ
არა
მისი
მკითხველიც...
იქნებ
ყველაფრის
ახსნა
ჩვენთვის
მშობლიური
იმ
გარემოთი
შეიძლება,
სადაც
უპირატესობა
ფორმალურ
აქტივობებს
ენიჭება,
სადაც,
რბილად
რომ
ვთქვათ,
არასწორად
არჩეულ
პრიორიტეტებს
ინდივიდის
უნიკალურობა
ეწირება?
შედეგიც
დაახლოებით
ისეთი
დგება,
როგორიც
ეს
ნინო
ხარატიშვილისთვის
პრიორიტეტული
ქალური
ცხოვრების
პრობლემატურობისადმი
მიძღვნილ
ერთ
ადრეულ
პიესაშია
სახელწოდებით"ლივ
შტაინი"
(ეს
პიესა
2012
წელს
თბილისში,
სამეფო
უბნის
თეატრში,
მოგვიანებით
კი
სანკტ-პეტერბურგშიც
დაიდგა).
აი,
რას
წერს
ამის
შესახებ
ქეთევან
მეგრელიშვილი:
"ლივ
-
ინგლისურად
სიცოცხლე
და
გერმანული
stein
-
ქვა...
ცხოვრებისეული
ენერგიის
დინამიკა
და
არაორგანული
მატერიის
სტატისტიკა
ებრძვის
ერთმანეთს...
ნიჭიერი,
ოდესღაც
სიცოცხლით
სავსე