იტვირთება...
მთავარი
წიგნები
კატალოგი
მოხმარების წესები
ჩვენ შესახებ
„საბას“ შესახებ
სიახლეები
პროექტები
ვიკიპედია ქართულად
პრემია "საბა"
კონკურსის შესახებ
კონკურსის ისტორია
წესდება
საკონკურსო განაცხადი
/
კონტაქტი
შესვლა
|
რეგისტრაცია
ელ. წიგნი
ელ. წიგნი
ავტორი
გამომცემელი
შესაძენი წიგნები
რაოდენობა
0
0.00
მთავარი
/
წიგნები
/
პერიოდიკა
/
ლიტერატურული გაზეთი #178
ლიტერატურული გაზეთი #178
ანთოლოგია *
2016 წელი |
ლიტერატურული გაზეთი
პერიოდიკა
2,447
ნახვა
5
(0 რეცენზია /1 შეფასება)
მსურს წავიკითხო
ჩემი რჩეული
0.5
ყიდვა
ჩუქება
ანოტაცია
პროზა: არჩილ ქიქოძე, ლუკა ბაქანიძე, ირაკლი ლომოური. ჩანაწერები: ზაალ სამადაშვილი. პოეზია: ტარიელ ჭანტურია, პაატა შამუგია, ედუარდ უგულუვა, გიორგი ბალახაშვილი. ზაზა ბიბილაშვილი- ლიტვური შთაბეჭდილებები. რეპორტაჟი საბას დაჯილდოების ცერემონიიდან.
ვრცლად
რეკომენდებული ელ. წიგნები
2012 წლის 100 ლ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ყველა დროის 20...
ანთოლოგია *
13.03
ყიდვა
2010 წლის 15 სა...
ანთოლოგია *
5.9
ყიდვა
2009 წლის 15 სა...
ანთოლოგია *
5.5
ყიდვა
2006-2007 წლები...
ანთოლოგია *
3.3
ყიდვა
წმინდა გიორგი
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ანგელოზები
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
მოციქულები
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
წმინდა შიო მღვი...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ყოვლადწმინდა ღვ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
უფლის წინასწარ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ასურელი მამები
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
მეოთხე საუკუნე
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
საქართველოს სამ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ქართველთა მეოხნ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ქართველ წმინდან...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
წმინდა ქეთევან ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
წმინდა ექვთიმე ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
საქართველოს იმე...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
წმინდა მღვდელმთ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
რატატუი – გემრი...
ანთოლოგია *
1.99
ყიდვა
კარი გამიღე
ანთოლოგია *
0.99
ყიდვა
ღიმილი - ხუმარა...
ანთოლოგია *
2.4
ყიდვა
თანამედროვე სპა...
ანთოლოგია *
4
ყიდვა
ნოველები
ანთოლოგია *
3
ყიდვა
მონაცემთა ჟურნა...
ანთოლოგია *
0
ყიდვა
განდევნილები
ანთოლოგია *
0
ყიდვა
შვიდგზის ლოცვან...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
წმინდა ექვთიმე ...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
ჯვარცმული საქარ...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
სამშობლოს სიყვა...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
კრწანისის ყაყაჩ...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
15 საუკეთესო ქა...
ანთოლოგია *
6.2
ყიდვა
15 საუკეთესო ქა...
ანთოლოგია *
6.2
ყიდვა
ნობელიანტების ლ...
ანთოლოგია *
5
ყიდვა
დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ
პროზა: არჩილ ქიქოძე, ლუკა ბაქანიძე, ირაკლი ლომოური. ჩანაწერები: ზაალ სამადაშვილი. პოეზია: ტარიელ ჭანტურია, პაატა შამუგია, ედუარდ უგულუვა, გიორგი ბალახაშვილი. ზაზა ბიბილაშვილი- ლიტვური შთაბეჭდილებები. რეპორტაჟი საბას დაჯილდოების ცერემონიიდან.
ელ. წიგნის მახასიათებლები
სათაური:
ლიტერატურული გაზეთი #178
ავტორი:
ანთოლოგია *
გამომცემელი:
ლიტერატურული გაზეთი
გამოცემის თარიღი:
2016
კატეგორია:
პერიოდიკა
ნახვები:
2447
რეიტინგი:
5
მკითხველთა რეცენზია
საშუალო შეფასება
(1) რეცენზია
5
რეიტინგის განაწილება
5
[1]
4
[0]
3
[0]
2
[0]
1
[0]
წიგნის შესახებ
ლიტერატურული გაზეთი #178
ანთოლოგია *
2447
ნახვა
წასაკითხი
რჩეული
0.5
ლარი
ყიდვა
სარჩევი
ყდა
ზაალ სამადაშვილი კალამს მიდევნებით დაწერილი
ტარიელ ჭანტურია
არჩილ ქიქოძე
პაატა შამუგია
ედუარდ უგულავა
გიორგი ბალახაშვილი
ირაკლი ლომოური
ლუკა ბაქანიძე
ზაზა ბიბილაშვილი
მარიუს ბუროკასი
იურგიტა იასპონიტე
მინდაუგას ვალიუკასი
ნაკლები – ფინალისტი, მეტი – გამარჯვებული
ზაალ სამადაშვილი კალამს მიდევნებით დაწერილი
*
*
*
სად
არ
ვმუშაობდი
მიწყდომმოწყდომის,
საკეთებლის
ძებნის
დროს:
ქარხანაში
-
ინჟინრად,
სამეცნიეროკვლევით
ინსტიტუტში
-
ლაბორანტად,
გეოლოგიურ
ექსპედიციაში
-
კოლექტორად,
მწერალთა
სახელოსნოში
-
სტაჟიორლიტერატორად...
ამ
უკანასკნელს
კინოსტუდია
"ქართულ
ფილმში"
ედო
ბინა
და
მისი
წევრები
ცნობილი
პროზაიკოსები
და
დრამატურგები
იყვნენ.
ისინი
კვირაში
ორჯერ
იკრიბებოდნენ
მოზრდილ,
დიდფანჯრიან
ოთახში,
რომლის
კედლებზე
მათსავით
კინოსთვის
მომუშავე
მხატვრების,
მამაშვილ
მირზაშვილების
და
დიმა
ერისთავის
ნამუშევრები
ეკიდა.
როცა
მანეთზე
მეტი
მედო
ჯიბეში
-
ექვს
ნომერ
მიკროავტობუსით
ვმგზავრობდი
"ახალ
სტუდიამდე",
როცა
ნაკლები
-
მეტროთი,
და
დიდუბის
ბოლოდან
დიღმის
მასივისკენ
-
ფეხით.
გავივლიდი
გრძელ
ეზოს,
შევიდოდი
შემინულ
ფოიეში,
ავიდოდი
მეორე
სართულზე,
მოკრძალებით
შევაღებდი
დერეფნის
ერთერთ
კარს,
მივესალმებოდი
შეკრებილებს
და
იქვე,
კუთხეში
მიდგმულ
მაღალ
ტაბურეტზე
ჩამოვჯდებოდი.
ისინი
კი,
ავტორები
წიგნებისა
-
"მუსიკა
ქარში",
"შორი
თეთრი
მწვერვალი",
"ხმა
მღაღადებლისა",
"სამოსელი
პირველი",
"ნადირობა
ჩონტაშში"
-
მრგვალი
მაგიდის
ირგვლივ
ისხდნენ.
ზოგი
სავარძელში,
ზოგი
ვენურ
სკამზე:
რეზო
ჭეიშვილი
-
გურამ
დოჩანაშვილს
რომ
გაკენწლავდა
დროდადრო
მის
რომელიმე
ტექსტში
აღმოჩენილ
მოჭარბებულ
მგრძნობიარობის
გამო,
გურამ
გეგეშიძე
-
მომავალს
ეჭვის
თვალით
რომ
უმზერდა
და
მუდამ
პირქუშ
პროგნოზებს
გამოთქვამდა,
რეზო
ინანიშვილი
-
ყველას
დიდი
ინტერესით
რომ
უსმენდა
და
ყველაზე
ცოტას
ლაპარაკობდა,
რეზო
თაბუკაშვილი
-
უბადლო
მთხრობელი
არამარტო
თავსგადახდენილი
არამედ
სხვების
თავს
დატრიალებული
ამბებისა,
ვაჟა
გიგაშვილი
-
სერგო
ფარაჯანოვს
სპარსული
მინიატურების
ცოდნას
რომ
უწუნებდა
და
იხსენებდა,
როგორ
აკეთებდა
ამ
მინიატურების
ასლებს,
პაპის,
მოსე
თოიძის
მეთვალყურეობით
და
გურამ
დოჩანაშვილი,
რომელსაც
ოდნავადაც
არ
წყინდა
"ჭეიას"
მეგობრული
ქილიკი
და
ყველაზე
მეტად
სცენარების
წერა
ძულდა...
*
*
*
ვერავის
აუკრძალავ
ჩარლი
ბუკოვსკის
პროზასა
და
ტომ
უეიტსის
მუსიკაზე
წერას,
მაგრამ
იმის
თქმა
კი
შეიძლება,
რომ
ტყუილად
ირჯებიან
ის
კალმოსნები,
რომლებსაც
ცხვირიც
არ
შეუყვიათ
ალკოჰოლურ
ჯოჯოხეთში
და
"სურნელიც"
კი
არ
სცემიათ
იქიდან
ამომავალი
ოხშივრისა.
შიშზე
ლაპარაკიც
სჩვევიათ,
ოღონდ
თავსგადახდენილი
ფათერკების
მოუშველიებლად,
განყენებულად,
ზოგადი
ფრაზებით.
ამ
თემაზე
მეც
ვილაპარაკებდი,
ოღონდ
მასთან
ბრძოლას
გავიხსენებდი
-
მოვყვებოდი,
რამდენჯერ
დავამარცხე
და
რამდენჯერ
დამამარცხა.
როგორ
გამომაწრთო
ამ
ბრძოლამ
და
როგორ
ვისწავლე
ბრძოლის
დროს
უაღრესად
მნიშვნელოვანი
და
სასარგებლო
რამ
-
გაქცევით
თავს
ვერ
უშველი...
ვერ
უშველი,
რადგან
შიშთან
ჭიდილი
-
საკუთარ
თავთან
-
საკუთარ
ხასიათთან
ჭიდილია...
ხასიათთან
დაკავშირებით
-
დაუშურვებლად
ვიცი
ავანსების
გაცემა,
ვერ
გადავეჩვიე
ბევრი
რამის
რეალურზე
უკეთ
წარმოჩენას,
ადამიანებისა
და
მოვლენების
გალამაზებას.
ეს
თვისება,
მგონი,
თანდაყოლილია
და
მემკვიდრეობით
გადმომეცა.
მამაჩემმა
იცოდა
ახლადგაცნობილი,
ერთიორჯერ
ნანახი
ადამიანის
ცაში
აყვანა
და
შემიმჩნევია
მისი
მწარე
იმედგაცრუება
ნაქები,
ცაში
აყვანილი
კაცით.
ამ
საქმეში
მამიდაჩემიც
არ
ჩამორჩებოდა,
მისი
ტყუპისცალი.
ისიც
ამ
თვისებით
გახლდათ
აღჭურვილი,
ოღონდ
იმ
განსხვავებით,
რომ
მის
მიერ
შეთზულ
წარმოდგენაში
ადრესატი
თავს
უხერხულად
არ
გრძნობდა.
პირიქით,
იძულებულიც
კი
ხდებოდა,
უკეთესობაზე
ეზრუნა,
რათა
გაემართლებინა
ის,
რაც
მას
მიაწერეს.
მისი
მონაყოლი
მაძლევს
ასეთი
დასკვნის
გამოტანის
უფლებას...
"დიმიტრი
(მომავალი
ქმარი)
რომ
გავიცანი
საჯარო
ბიბლიოთეკაში,
გოგოებს
ვუთხარი,
შავგულიძესავით
ლამაზ
ბიჭს
მოვეწონემეთქი.
დიმიტრი
"აზიაცკებივით"
წვივებზე
შემოსალტული
ჩექმებით
კი
დაიარებოდა
და
ულვაშებიც
კოხტად
ჰქონდა
გაკრეჭილი,
მაგრამ
ცნობილი
მსახიობის
მომხიბვლელობამდე
ბევრი
უკლდაო...
თუმცა,
როგორც
კი
ყური
მოჰკრა
ამ
შეფასებას,
მეტად
დაიწყო
ზრუნვა
გარეგნობაზე
და
თუ
მანამდე
თითებით
გადაივარცხნიდა
გრუზა
ქოჩორს,
ახლა
სავარცხლით
დგებოდა
სარკის
წინო..."
*
*
*
უმცროს
მეგობარს
უპატრონო
ძაღლებზე
ველაპარაკებოდი.
ვუყვებოდი,
როგორ
ვიპოვე
ერთ
მშვენიერ
დღეს
ვიღაცის
მიერ
მიგდებული,
თვალაუხელელი
ლეკვი,
როგორ
წავიყვანე
შინ
და
ცოტა
ხანში,
როგორ
მოვიხიბლეთ
ყველა,
დიდიც
და
პატარაც,
მისი
გონიერებით.
ისიც
ვუთხარი,
სასეირნოდ
რომ
არ
მომყვებოდა
გარეთ,
რაც
ალბათ
იმით
აიხსნებოდა,
რომ
მიტოვების
შიში
დაჰყვა
საბრალოს,
ბოლომდე
მეც
არ
მენდობოდა.
ბოლოს
დავამატე,
გაგეცინება
და
ორმოციორმოცდაათი
წლის
წინათ,
საბელჩაბმული
პატარა
ძაღლით
ტროტუარებსა
და
ბაღებში
სეირნობა
დიდად
დამამცირებელ
და
სამარცხვინო
საქციელად
მიიჩნეოდა
კაცისთვისმეთქი.
სტუდენტობის
დროს
ამხანაგი
მყავდა
ერთი,
საბურთალოზე
ცხოვრობდა,
თუმცა,
ქუჩური
"გაგებით"
საბურთალოელად
ვერ
ჩაითვლებოდა.
საბურთალოზე,
ვერაზე,
ან
ჩუღურეთში
ცხოვრება
და
ამ
უბნელად
მოხსენიება
სხვადასხვა
რამე
იყო.
ქუჩის
ბიჭი
უნდა
ყოფილიყავი
ან
ქუჩის
ბიჭებში
მინიმალური
ავტორიტეტი
უნდა
გქონოდა.
რა
ავტორიტეტი
ექნებოდა
იმ
ჩემ
ამხანაგს,
რომელიც
ქუჩაში
მხოლოდ
იმიტომ
გამოდიოდა,
რომ
უნივერსიტეტში,
ბიბლიოთეკაში,