1 შესავალი
გაინტერესებთ, რატომ დავწერე ეს მოთხრობა? კარგით. მაშინ ამ ამბის მოყოლას შორიდან დავიწყებ. ადრეც ვჯღაბნიდი რაღაცებს,თუმცა მოთხრობების წერა ერთი წლის წინ დავიწყე. უფრო ადრე ვინმეს რომ ეთქვა ჩემთვის, რაიმეს დაწერ და შემდეგ გამოაქვეყნებო,ალბათ, გიჟადაც ჩავთვლიდი. მაგრამ ცხოვრებაში ისეთი რაღაცებიც ხდება, რომლის დაჯერებაც ძალიან გვიჭირს.
ერთი წლის წინ, ზაფხულის მთვარიან ღამეს, ჩემს ოთახში წამოწოლილი ძილს ვერ ვახერხებდი. თავში ათასგვარი აზრი მიტრიალებდა. გადავწყვიტე ეს ყველაფერი ფურცელზე გადამეტანა. წერის პროცესი ძალიან მომეწონა. თავზე ისე დამათენდა, ვერც გავიგე.დილით ამ ჩანაწერებს თვალი რომ გადავავლე, გადავწყვიტე მოთხრობა დამეწერა. ამის შემდეგ ვწერდი ყოველდღე, დიდი მონდომებით და ხალისით. მოთხრობას „ უბრალო კაცი “ დავარქვი. მეორე დღეს წვერი გავიპარსე, შარვალ – კოსტუმში გამოვეწყვე (არა და ძალიანცხელოდა, შუა აგვისტო იყო) და გამომცემლობაში წავედი. ძალიან ვნერვიულობი, რაიმე არ შემშლოდა რედაქტორთან საუბრისას.ყველაფერზე სწრაფად შევთანხმდით. ჩემი მოთხრობის მიტანაღა რჩებოდა გამომცემლობაში, რომ დაბეჭდილიყო. სახლში დაბრუნებულიიმაზე ვფიქრობდი, რა უცნაურია ცხოვრება. ორი თვის წინ ამას ვერც კი წარმოვიდგენდი. ახლა კი, უცბად „ მწერალი “ ვხდები-მეთქი.გადავწყვიტე ერთხელ კიდევ წამეკითხა ჩემი მოთხრობა, რაიმე არ აღმომეჩინა ისეთი, რაც არ მომეწონებოდა. მთელი ღამე ვკითხულობდი.ბოლომდე წავიკითხე თუ არა, გადავწყვიტე, არა თუ ამ მოთხრობას არ გამოვაქვეყნებდი, არამედ წერითაც აღარასოდეს არაფერსდავწერდი. ასეც მოვიქეცი. მოთხრობა აღარ წავიღე გამომცემლობაში და თაროზე შემოვდე (ახლაც იქ დევს). თუმცა წერას თავი ვერდავანებე. მეორე მოთხრობაც დავწერე. მას „ გულწრფელი მატყურა “ დავარქვი. ერთ თვეში მოვრჩი წერას. სანამ რედაქციაში წავიღებდი,ესეც გადავიკითხე. მაგრამ პირველ მოთხრობაზე უფრო ეს არ მომეწონა. ეს „ შედევრიც “ თარზე აღმოჩნდა პირველი მოთხრობის გვერდით. მალე მესამე მოთხრობის წერას შევუდექი. მინდოდა დამეწერა ქართველ გმირებზე, რომლებიც ყველასგან დავიწყებულნი არიან. არადა,რამდენი ასეთი გმირი გვყავს ქართველებს. მხოლოდ პირველი თავი მქონდა დაწერილი, გადაწყვეტილება რომ შევცვალე. ამ მოთხრობისდაწერა დროებით გადავდე. ამის მიზეზი კი შემდეგი იყო:
ამ ზამთარს, საახალწლო დღეები იყო, თოვდა. მე და ჩემი სამი ძმაკაცი მამაჩემის მანქანაში ჩავსხედით. ვლაპარაკობდით საათობით,ვკამათობდით, ვიხსენებდით ნამდვილ ამბებს იმ ადამიანებზე, რომლებმაც ცდუნებას ვერ გაუძლეს და გადაწყვიტეს იოლი გზით ფულისშოვნა. არც ეს გამოუვიდათ და ნებისყოფაც არ ეყოთ ამ საქმისთვის თავი დაენებებინათ. ხშირად მათი ცხოვრება უბედურებითდამთავრებულა. გადავწყვიტე ამ „ საშინელ სენზე “ დამეწერა. მეორე დღიდანვე შევუდექი ამ მოთხრობის წერას. ნამდვილი ამბები ოდნავშევცვალე. არ მინდოდა ძალიან დიდი გამოსულიყო, რადგან, როგორც ვიცით, მრავალფურცლიანი წიგნის წაკითხვა ბევრს ეზარება.ამიტომაც გადავწყვიტე ისეთი დამეწერა, რომ მისი წაკითხვა ერთ ღამეში ყოფილიყო შესაძლებელი. რაც მთავარია, ისე მიმეტანა რედაქციაში დასაბეჭდად, ხელახლა აღარ გადამეკითა, რადგან ვერასოდეს შევქმნი ისეთ ნაწარმოებს, ბოლომდე რომ მომეწონოს.
აი, სწორედ ეს გახდა მიზეზი იმისა, თუ რატომ დავწერე მოთხრობა „ ქაოსი “ .
ქაოსი
დედისერთა
ოცდამეერთე საუკუნე..
პირველი ათწლეული...
ივლისის დასაწყისი იდგა. მცხუნვარე მზის სხივები წვავდა ქალაქში დარჩენილ ადამიანებს. თბილისის ვიწრო ქუჩებში დინჯად მიაბიჯებდა ახალგაზრდა ბიჭი. ხელში ეჭირა ნახევრად დამდნარი ჭიქის ნაყინი, რომლითაც გაგრილებას ცდილობდა. ნათქვამია, ადამიანიფიქრისთვის არის გაჩენილო, და ისიც ასეთი იყო. ფიქრობდა თავის ცხოვრებაზე, დარდობდა, რომ იმ წელს ზღვის სანპიროზე დასვენებასვერ შეძლებდა. პირველად უხდებოდა ტრადიციის დარღვევა და თბილისში დარჩენა. არადა, ძალიან უყვარდა ზღვა. თითქოს ახალ სულსშთაბერავდა, გამოაცოცხლებდა ხოლმე. მშვიდად უსმენდა ბობოქარი ტალღების ხმას. იქნებ დიდი ხნის სურვილიც აესრულებინა და ამჯერადმაინც ესწავლა ცურვა. მაგრამ, აბა, როგორ წავიდოდა დასასვენებლად. მას ხომ უნივერსიტეტში მისაღები გამოცდები ჰქონდა ჩასაბარებელი.გულს ისიც სტკენდა, რომ ერთი წელი ტყუილად გაუცდა. „ კეთილისმსურველთა “ აზრი გაითვალისწინა. რა გესწავლება, ხელი გაანძრიე,წადი, სადმე იმუშავეო. ბიჭმაც დაუჯერა მათ. გამოცდებზე არ გავიდა. თუმცა სამსახურიც ვერ იშოვა. ვისი იმედიც ჰქონდა დახმარებისა, ზოგმასაერთოდ დაივიწყა, ზოგიც იმედს აძლევდა, ორშაბათიდან დაგაწყებინებ მუშაობასო. იმედი იმედად დარჩა. სამსახურის დამწყებიორშაბათის ლოდინი ძალიან გაიწელა. ამიტომაც იყო უსაქმურობისგან დაღლილმა ერთი წლის შემდეგ, კიდევ ერთხელ რომ გაითვალისწინა „ კეთილისმსურველთა “ აზრი. რა დროს შენი მუშაობაა, ისწავლე და „ დიდი კაცი “ გამოხვალო. მანაც გადაწყვიტა გასულიყო გამოცდებზე,რომელიც ერთი კვირის თავზე იწყებოდა. ბიჭი ყოველთვის ცდილობდა ისე მოქცეულიყო, რომ სხვებისთვის ესიამოვნებინა. გულიარავისთვის დაეწყვეტა, გულის სიღრმეში კი ის აღიზიანებდა, სხვის ჭკუაზე რომ დადიოდა.
ორი თვის განმავლობაში წიგნიდან თავი არ აუწევია. ინგლისურის