1
- სად ჯანდაბაში წავიღე ჩემი ქუდი! ჩემი ქუდი არ გინახავთ?!
ტერი ფლინი მაღალ სკამზე იდგა და კარადის თავზე დაყრილ ნივთებს ათვალიერებდა. მან მტვრით დაფარული ძველი სასკოლო სახელმძღვანელო აიღო, ქუდის ძებნა ცოტა ხნით შეწყვიტა და დაფლეთილი ფურცლები გადაათვალიერა.
დედამისი, რომელიც ის-ის იყო მეორე სართულიდან ჩამოვიდა, ბუხრის გვერდით ფეხშიშველი იჯდა, ფეხსაცმელები კი იქვე, გვერდით მოეწყო. მან ფეხის ნეკა თითზე კოჟრის ფხანა შეწყვიტა და ტერის გაღიზიანებულმა მიმართა:
- რა ჯანდაბას ეძებ ამ დილაადრიან? აღარ აპირებ წირვაზე წასვლას? სახლში დარჩენა ხომ არ გადაწყვიტე შემთხვევით? - თქვა მან და სწრაფად შეტრიალდა, - უკეთესი მოსაძებნი ადგილი ვერ ნახა! ფრთხილად იყავი, მანდედან რომ ჩამოხვალ, ეგ ჩლიქები წიწილებს არ დააბიჯო.
ტერიმ ჩამოიხედა და დაინახა, რომ კრუხი, თავის წიწილებთან ერთად, იატაკიდან რაღაცას კენკავდა.
- მაგარი ადგილი შეგირჩევია ქათმებისთვის, - თქვა მან.
- შენზე მეტ ხეირს მაინც ვნახულობ ამათგან, - უპასუხა დედამ, - შენნაირი უწესო ადამიანი არსად მინახავს. დღესასწაულია, ეს კიდევ სკამზე შემდგარა და დილის ცხრის ოცდახუთ წუთზე ძველ ქუდს ეძებს! სინამდვილეში მიზეზს ეძებს, რომ წირვაზე დააგვიანოს. ქუდი რომ არ იყოს, სხვა რამეს მოიმიზეზებდა - პიჯაკის ღილს ან კიდევ რამეს. სულ ბიძაშენ პიტის როგორ დაემსგავსე ასე? ისიც შენსავით იყო, ხუთი წუთით ადრე გადიოდა სახლიდან. დადგებოდა ხოლმე სარკესთან და იმდენ ხანს უყურებდა საკუთარ თავს, რომ ღმერთს ვფიცავ, გული აგერეოდა ადამიანს.
- კარგი, ჰო, ნუ შემაწუხე!
- ჰო, აი, სულ ბიძაშენი ხარ! ვერავინ ვერაფერს ეტყოდა, ისედაც სულ თავის ჭკუაზე დადიოდა. არადა, ცხენზე შემოჯდომას რომ დააპირებდა, მთელი სოფელი სიცილით იგუდებოდა. ჩამოეთრიე მანდედან დროზე და წადი წირვაზე! წმინდა დღე გათენდა, ეს კიდე სახლში დატან- ტალებს და რაღაც სისულელეს ეძებს! დროზე ქენი, დამ- თავრდა წირვა!
- კარგი, ჰო! ველოსიპედით მივდივარ ისედაც. მოვასწრებ.
- ქათმები მშივრები არიან, ღორებისთვისაც არ გამიკეთებია არაფერი, ამან სახე ჭაში დაიბანა და ახლა კიდე საუზმე უკეთე!
დედამ ფეხსაცმელები ამოიცვა, წამოდგა და ფანჯარაში გაიხედა.
- ის ქალბატონი სადღაა? - იკითხა გაღიზიანებულმა.
- აქ ვარ! - დაიძახა ზემოდან „იმ ქალბატონმა“, ანუ მერიმ, მისმა ქალიშვილმა.
- ღმერთო დიდებულო, ახლა ეს გამომივიდა კიდევ მზეთუნახავი! კვირა დღეა და ლოგინში გდია, როგორც... როგორც... ოდნავ მაინც არ გრცხვენია, გოგო?!
- გაჩუმდი რა! - ჩამოსძახა მერიმ.
- ჰო, აი ასეთი ოჯახით ნამდვილად უნდა იამაყოს ქალმა, - თქვა დედამ შესამჩნევი ირონიით. - რაც მამათქვენმა დამაკლო, თქვენ ამინაზღაურებთ და ბოლოს მომიღებთ. ერთი რვა საათზე დგება და მეორე ცხრის ნახევარზე. ორჯერ უნდა მოვამზადო საუზმე, თუ როგორ გგონიათ? აი, ერთხელ რომ მოვამზადებ ხოლმე, მერე ისწავლიან ჭკუას. გოგო! ეგ ტაშტი წამოაყოლე. ტაშტი-მეთქი! ხბოები და- მეხოცება შიმშილით!
მისის ფლინმა ოთახი გადაკვეთა და უკანა ფანჯარაში გაიხედა. ცოტათი გვერდით რომ გაიწია და შუშის კუთხიდან გაიჭყიტა, უფრო კარგად დაინახა ის ადგილი, სადაც დრამნეი-ლეინი, აღმართის ბოლოში, მთავარ ქუჩას უერთდებოდა. ზაფხულში ბუჩქები ისე იზრდებოდა, რომ ტერის იქ გავლისას თავი ტროპიკულ ტყეში ეგონა. დედამისს კი ეს ბუჩქები საშინლად არ უყვარდა.
- აი, ცხრის ნახევარია უკვე და შენ ისევ სახლში ხარ.
- შენ გგონია, არ ვიცი, გუშინ საღამოს რომ საათი ნახევარი საათით წინ გადასწიე? - უთხრა ტერიმ.
- რას ბოდავ? არც ერთი წუთით არ გადამიწევია.
ამასობაში მერი ჩამოვიდა მეორე სართულიდან. ხელში ვედრო ეჭირა. კართან წამით გაჩერდა, გაიხედ-გამოიხედა, ვინმე ხომ არ მოდისო, შემდეგ კი გზა გადაკვეთა, ვედრო იქვე, პატარა გორაკთან სწრაფად დაცალა და სახლში მთქნარებით დაბრუნდა.
- რა საშინელი ჩახუთულობაა, - თქვა მან.
- საქათმეში ხომ არ შეგიხედავს? - ჰკითხა დედამ, - წიწილა ხომ არ გამოჩეკილა?
- შევიხედე, მაგრამ არ დამინახავს, - უპასუხა მერიმ.
- ეჭვი მაქვს, საერთოდ არ შეგიხედავს. კარგი, მიდი, ამ უსაქმურს დაეხმარე, ქუდი იპოვოს და დროზე წავიდეს წირვაზე, თუ ღმერთი გწამს.
დედა მობრუნდა და დაინახა, რომ ტერი ფანჯარას- თან ჩამომჯდარიყო და სიგარეტს ეწეოდა.
- ღმერთო! ღმერთო! ღმერთო! ახლა დამჯდარა და აბოლებს ამ დილაადრიან. შუბლის ძარღვი სულ გაიწყვიტე, ბიჭო! - თქვა მან და ფანჯარაში გაიხედა, - ის ხბო ქათმების ძველ საჭმელს ლოკავს და, ღმერთმანი, ფაღა- რათი დაემართება ნამდვილად.
- აგერ
ჩუქება
