წინასიტყვაობა
წარმოვიდგინოთ კაცი სანდომიანი სახით, სევდიანი თვალებით, ორმოცდაათი თუ მეტი ზამთრით დამძიმებული, ზომიერად სასიამოვნო ცხოვრებას რომ ეწევა წყნარ სოფელში. წიგნის კაცია, აი, იმ ყაიდის, კარგ საგამომცემლო სახლში რომ შეიძლება შეგხვდეს, ან ადგილობრივ უნივერსიტეტში ასწავლიდეს, როგორ უნდა შევადაროთ ერთი ლიტერატურა მეორეს. შეიძლება ლიტერატურული აგენტიც კი იყოს, დისიდენტური ნაწარმოებებისადმი განსაკუთრებული მიდრეკილებით, ტექსტებისადმი, რომლებიც სამხილნი არიან ჩაგვრისა და არაადამიანურობისა. ხანდახან, საღამოობით, ლათინურენოვან კლასიკოსებს კითხულობს. ეჭვი არ არის, თარგმნაც შეუძლია. ლათინურს დიდ-დიდ ნაწილებად ისრუტავდა იმ გამოცდების ჩასაბარებლად, რომლებიც გზაზე გადაეღობებოდა, თან ყოველთვის ზუსტად დროზე. მმისი ცოდნა არასოდეს იყო უზადო. საბედნიეროდ, შინაარსის ჩაწვდომისა და დამახსოვრების უნარი შერჩა. „ენეიდა“(ვერგილიუსის (ძვ.წ. 70-19) „ენეიდა“, რომაული ლიტერატურის მწვერვალია. ნაწარმოებში მოთხრობილია ტროას დარბევის შემდეგ ტროელი გმირის, რომის ლეგენდარული დამაარსებლის, რომულუსის წინაპრის, ენეასის თავგადასავალი.) აღაფრთოვანებს. სწორედ იქ იპოვა პირველად თავაზიანი გამოხატვა მისი სირცხვილისა იმის გამო, რომ ცოცხალია. მისი კანი ხელუხლებელი, უმანკო, ტატუირებას გადაურჩა მაშინ, როცა მისი მოყვასნი, და თითქმის ყველა სხვა, ბევრი, უეჭველად უფრო ღირსეული, ვიდრე ის, ბობოქარმა ხანძარმა შეიწირა.
ფრთხილობს, ცდილობს, მეტაფორა არ გამოიყენოს. მმისი მშობლიური ქალაქი აღმოსავლეთ პოლონეთში ილიუმი(ქალაქი ილიუმი დაფუძნდა ლეგენდარული ილიონის (ტროა) ადგილას, რომის იმპერატორ ავგუსტუსის მმართველობის დროს.) არ იყო და მაშინაც კი, თუ ვიღაც შავხალათიანი ესესელის მიერ ხანდაზმული, ერთ დროს ადამიანური არსების, მათრახით ცივსისხლიანი ცემა არის საუკეთესო ჩანაცვლება პიროსისა, რომელიც პრიამეს კლავს(პრიამე - ტროას უკანასკნელი მეფე. ტროაში ომის დროს იმდენად მოხუცი იყო, რომ ბრძოლებში მონაწილეობა არ მიუღია. აქილევსის ვაჟიშვილმა ნეოპტოლემემ (რომელიც ასევე ცნობილია როგორც პიროსი) ის მაშინ მოკლა, როცა ზევსის ტაძარს შეაფარა თავი.), სად არიან ამ აბსურდულ სურათში ოქროსფერთმიანი მებრძოლი ღმერთები და ღმერთქალები? მ მას უნახავს ასეთი ცემა. ერთიანად გამელოტებულ კაცს სცემდნენ, აიძულეს, მუხლებზე დამდგარიყო და თავში ურტყამდნენ გამეტებით. ხელები უკან ჰქონდა გაკრული და სისხლს, რომელიც ღვარად ჩამოსდიოდა სახიდან, ვერ იწმენდდა. რომელი ქალღმერთის რომელი შეურაცხყოფისთვის იძიებდნენ შურს ასეთი სისასტიკით? გაბრაზებულმა იუპიტერმა ხომ არ უბრძანა მოხუცი ებრაელების ჯგუფს, ასევე დაჩოქილებს, ფრიად სასარგებლო საქმიანობა, ქუჩების სადინარი მილების წმენდა გრძელჯოხიანი ებრაელი მილიციელების ზედამხედველობით.
ახლა მეტაფორებს ეფერება. როცა თავისი უკვდავი დედის წყალობით ღრუბლებში საგულდაგულოდ გახვეული ენეასი(რომაული მითოლოგიის პერსონაჟი. რომის ლეგენდარული დამაარსებლის, რომულუსის წინაპარი. ვერგილიუსის პოემა „ენეიდას“ მთავარი გმირი.) კართაგენში ჩადის, მისი გაკვირვებული თვალები დიდონას სასახლის კედლებზე ტროელთა ჟლეტის ოსტატურად ასახულ სცენას უცქერენ. გგანა ჩვენმა კაცმა საკუთარი თვალით არ იხილა მალე, ომის დამთავრების შემდგომ, აუშვიცის, ბბერგენ-ბელსენისა და ბუხენვალდის(ადგილები, სადაც გერმანელ ფაშისტებს საკონცენტრაციო ბანაკები ჰქონდათ მოწყობილი.) ფოტოების პირველი წიგნები: კამერას მიშტერებული შიშველი, ჩონჩხადქცეული, ჯერ კიდევ ცოცხალი ადამიანები, უწესრიგოდ დაყრილი გვამები, სათვალეების, საათების, ფეხსაცმელების საწყობები? სად არის მისი თვითგადარჩენის ინსტინქტი? მამა ენეასი პატარა იულუსთან ერთად ტროადან გარბის და პირობას დებს, რომელსაც უცილობლად შეასრულებს: ის დააარსებს რომს, იუპიტერის ნებით, და ენის მოსატეხი სახელის მქონე ასკანიუს-იულიუსი(ძველი ბერძნული და რომაული მითოლოგიის პერსონაჟი. ენეასის ვაჟი, რომელმაც მამასთან ერთად თავი დააღწია ბერძენთაგან დაპყრობილ ტროას. ) გახდება წინაპარი იულიუს კეისრისა(ძველი რომის ერთ-ერთი უდიდესი სახელმწიფო და პოლიტიკური მოღვაწე, მხედართმთავარი, რეფორმატორი, მწერალი და ორატორი (ძვ.წ.100-44).). ჩვენი კაცი, ზღვისგან გამორიყული, ფიტულადქცეული, მიტოვებული, ფიქრობს, რომ მისი მომავალი ბუნდოვანია. მისი დაუვიწყარი სცენები კოშმარებია და არა მითი.
ჩვენი კაცი თავს არიდებს ჰოლოკოსტზე(1933-45 წლებში გერმანელი ფაშისტებისა და მისი მოკავშირეების მიერ ევროპის ტერიტორიაზე ებრაელების, ბოშების, იეღოვას მოწმეების, ჰომოსექსუალებისა და სხვა უმცირესობების გენოციდი.) წიგნებს და სადილობისას მეორე მსოფლიო ომისდროინდელ პოლონეთზე საუბარს, მაშინაც კი, თუ მისი მოსაუბრე ლამაზია, იმედისმომცემი, სურნელნაპკურები და ნუგეშისმცემელი თვალები აქვს. თუმცა დაძაბული ფიქრობს დისიდენტებისა და პოლიტიკური პატიმრების წამების ანგარიშებზე, დეტალურად წარმოიდგენს თითოეულ სცენას. რამდენი ხანი გავიდა, სანამ გატყდა და ტირილი დაიწყო? მაშინვე, თუ მას შემდეგ, რაც თითები გადაუმტვრიეს. ვინ დააბეზღა და რამდენად სწრაფად? ბოროტების მჭვრეტელად იქცა და ხანდახან ვერც კი გაურკვევია, რა როლს თამაშობს იმ ბილწ სურათებში, მის თვალწინ რომ ჩაივლიან. აარის თუ არა ეს გარდაუვალი ევოლუცია ბავშვისა, რომელიც ოდესღაც იყო, ფასი, რომელიც უნდა გადაიხადო ასეთი გადარჩენისთვის?
სხვაგვარი სიახლოვე აკავშირებს კატულუსთან(გაიუს ვალერიუს კატულუსი - რომაელი პოეტი. მმისი ლექსების კრებული ერთადერთი ხელნაწერის სახით შემოგვრჩა, შემდეგ კი მრავალ ენაზე ითარგმნა. თარგმნილია ქართულადაც (თარგმნა მანანა ღარიბაშვილმა).) - შუქურა შავ წყალზე მოციალე. წარმოიდგენს პოეტის ბავშვობას ვერონასთან