ქალაქ ცენტრალიაში ნისლივით დაძრწოდა კვამლი,რომელსაც ქალაქის ყველა კუთხე-კუნჭული შეევსო. ირგვლივ უცნაური სიჩუმე იდგა,ლამპიონის შუქით ოდნავ განათებულ გზაზე,ვიღაცის ჩრდილი დაეფინა. წითელი მერსედესიდან გადმოსულმა ბიჭმა ქალაქი გაოცებით მოათვალიერა და თვალები მოიფშვნიტა,რომ დარწმუნებულიყო, არაფერი ეჩვენებოდა.
ვერაფერი დაინახა,ნისლივით ჩამოწოლილი კვამლის გარდა. ცენტრალიაში სამარისებული სიჩუმე გამეფებულიყო. ჰაერში ფერფლის ფანტელები დაფაფატებდა და ნელ-ნელა ეშვებოდა ასფალტზე.
მთელ ქალაქში ნაცრისფერი ჭარბობდა. ყველაფერს დასდებოდა ფერფლი, მხოლოდ წითელ მერსედესი იდგა, ხელუხლებლად.
ასფალტი ზოგან დახეთქილი იყო ,ზოგან კი ამობურცული. ოდნავ მოჩანდა დამწვარი შენობები და ცეცხლისგან ხელუხლებლად დარჩენილი ეკლესია.
ბიჭმა კვლავ შეათვალიერა კვამლში ჩაძირული ქალაქი,მანქანის კარები ხმაურიანად მიხურა და რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა. სითამამე მალევე გაუქრა როცა ქალაქში სირენების ხმა გაისმა, დაიძაბა მაგრამ სიარული მაინც გააგრძელა.
გრძნობდა სიმხურვალეს რომელიც მიწიდან მოდიოდა.
კვამლი რომ არ შეესუნთქა,პირზე ხელი აიფარა. ნაბიჯებს უაზროდ ადგამდა და ცდილობდა თავშესაფარი ეპოვნა,მაგრამ ქალაქში ყველაფერი ერთგვაროვანი ჩანდა. ყველგან კვამლის სქელი ფარდა იყო ჩამოფარებული.
-ეს უბრალოდ სიზმარია,მხოლოდ სიზმარი!-ბიჭი საკუთარ თავს უმეორებდა ,მაგრამ დამშვიდებას ვერ ახერხებდა,ბოლოს დანგრეული კედელს მიეყუდა და იქვე ჩაიკეცა.
სუნთქვა უჭირდა.კვამლი მის ფილტვებში აღწევდა და იფანტებოდა. თვალები ეწვოდა და გრძნობდა როგორ კარგავდა გონებას. თვალები მიეხუჭა,ყელი ჩაეწვა,სუნთქვა უფრო გაუძნელდა. ბიჭს თმა სახეზე ჩამოჰყროდა,წითელი ტუჩები ერთმანეთისთვის ძლიერად დაეჭირა,არათანაბრად სუნთქავდა,მწვანე თვალები დახუჭვოდა,კულულებზე ფერფლის ფანტელები ეფინებოდა,არ ახსოვდა როგორ მოხვდა ამ "იდუმალ" ქალაქში.
ახსოვდა,რომ ბევრი დალია... შემდეგ აღარაფერი.
"ოღონდ ახლა გადავრჩე და კლუბებს,სასმელს და ნარკოტიკებს აღარასდროს გავეკარები!"-ფიქრობდა ბიჭი.
დაბურულ ქუჩებს ოდნავ ანათებდა ლამპიონები,რომლებიც დღე და ღამ ენთო.
უეცრად ჩურჩული მოესმა და თავი აიძულა, თვალები გაეხილა. შეკრთა როცა ნაცრისფერ კომბინიზონში ჩაცმული ადამიანი მისკენ დაიხარა.მას სახეზე ნაჭერი ჰქონდა აფარებული.ქერა,გრძელი თმა უწესრიგოდ ეყარა მის მხრებზე,ცისფერ თვალებში გაოცება ედგა და ამ გაოცებით ბიჭს მიშტერებოდა.
-დამეხმარე!-ამოიჩურჩულა ბიჭმა როცა გოგო მისკენ დაიხარა,ის კი აკვირდებოდა ბიჭს და როცა დარწმუნდა,რომ ცოცხალი იყო,ხელი ჩასჭიდა და წამოაყენა,ბიჭი მას მიეყრდნო.
-რა გქვია?-ჰკითხა წკრიალა ხმით გოგონამ.
-ჰარი!-ძალაგამოცლილმა ამოიბურტყუნა. გოგომ ამოიოხრა და გზა განაგრძო,ჰარის ფეხები ეკეცებოდა,რამდენჯერმე დაეცა კიდეც,მაგრამ გოგონამ წამოაყენა და სიარული განაგრძო. მალევე კვამლში გახვეული ეკლესიას მიუახლოვდნენ,ეკლესიას ბათქაში ალაგ-ალაგ გადასცლოდა და წითელი აგურები მოჩანდა.მისი გუმბათი კი რძისფერ კვამლში იკარგებოდა. როგორც კი გოგონამ ეკლესიის კარები შეაღო,ჰარიმ საბოლოოდ დაკარგა გონება და სკამებთან ჩაკეცა. გოგონამ ქერა თმა შეისწორა და სახიდან აირწინაღივით აფარებული ნაჭერი მოიხსნა. ჰარის დააშტერდა,მას არასდროს ენახა უცხო ადამიანი ცენტრალიაში. თვალები გადაატრიალა და ბიჭს მხრებში ხელი ჩაავლო,შემდეგ კი მისი წამოწევა და სკამზე დასმა მოახერხა.
ქალქში კვლავაც ისმოდა სირენების ხმა.გოგონამ ეკლესიის კარები მოხურა და კვლავ ჰარის გახედა.
-ჯულიეტ,ეს ვინ არის?-პატარა ძამიკოს ხმა მოესმა ჯულიეტს,ჯულიეტმა გაოცებით აიჩეჩა მხრები,პატარა ძამიკოსთან მივიდა და ჩაიხურტა.
-ჯერემი,ისწავლე ქალაქის რუკა?
-შენ ჩემს კითხვას არ პასუხობ!-ამოიბუზღუნა ჯერემიმ-ვინ არის ის?-ჯულიეტს ჰარისკენ მიანიშნა,ხელები მკერდთან გადაიჯვარედინა და გაიბუსხა.
-მას ჰარი ჰქვია!-ურალოდ უპასუხა ჯულიეტმა-მე ის გადავრჩინე!
სირენების ხმა შეწყდა და ორივემ სწრაფად გაიხედეს კარისკენ.
-ისეთი ვერაფერი ვიპოვე!-კარი ბუზღუნით შემოაღო მოხუცმა კაცმა-მხოლოდ თევზის კონსერვები და....-სიტყვა გაუწყდა როცა უცნობი დაინახა და სახიდან პირბადესავით აფარებული ნაჭერი მოიხსნა,ჯულიეტი კი წამოდგა და მოხუცს დამნაშავესავით მიაშტერდა.
-ეს ვინღაა?-გაოცებით იკითხა მოხუცმა,უცნობს დააკვირდა.
ჩუქება
