ლიტერატურული გაზეთი #167

ტარიელ ჭანტურია
პლანეტას ჩვენსას საჭე აქვს,
ჩემი აზრით, მარცხნივ!
 
ერთ ნაწილს პოეტებისას
საჭე აქვთ თურმე მარჯვნივ!
აქვთ ლექსი ოქრო-ვერცხლის,
ბრილიანტის და მარჯნის...
თუ წერილებსაც წერენ,
ყველას საჭე აქვს მარცხნივ,
არ ეშინია - ხნიერს -
არც სიკვდილის და არც ხნის...
ეს აქეთ - მემარცხენე!
ის იქეთ - მემარჯვენე!
უყვართ რატომღაც მტრები -
ვერ ეწყობიან ჩვენებს!
ის აქეთ - მემარჯვენე!
ეს იქით - მემარცხენე!

არც მჯდარან მანქანაში -
დააჭენებენ ცხენებს!
შლიან ქვეყანას, შლიან -
უკვე დაანაწევრეს!
წრე, პარტიები, ჯგუფი -
ვიცნობთ ჯგუფების წევრებს! -
ზოგს რომ საჭე აქვს მარჯვნივ,
ზოგსაც - საჭე აქვს მარცხნივ...
არიან ოსტატები
ქვეყნის ტანჯვის და მარცხის...
ჩვენს ძვირფას დედამიწასაც
საჭე აქვს (ხშირად) მარცხნივ!
არც რამ სისუსტე ეტყობა,
წარმოიდგინეთ - არც ხნე...
 
სენსაციური ლექსპრომტი

- როცა ვფიქრობდი, რომ ვკვდები
და უკვე ჩემი ჯერია -
ჭაღარა თმაში უეცრად
შავი თმა გამომერია...
ჩემს ნათქვამს ნაღდად მოყვება,
ვიცი, თომარი ქუჩური,
მაგრამ ფაქტია - მე უკვე
თავს მადგას შავი ქოჩორი...
რა, არ ვიფიქრო? - სიკვდილი
ალბათ სიცოცხლით იცვლება!
რა ვქნა! რა გინდათ! არ მოგწონთ?
არ გჯერათ? არ შეიძლება?
ღმერთს, ყოვლისშემძლეს, ეს საქმე,
რას ფიქრობთ, არ შეუძლია!
სხვა პლანეტებზე სიკვდილი
სიცოცხლით არ შეუცვლიათ?
იცით თქვენ? არ შეუცვლიათ?

წვიმს... წვიმს...

თავსხმა წვიმა! - ღვთაებრივ წიგნს -
დაუსველდა ცას ყდა...
ან ასე ვთქვათ: დედას ჩვენსას
ჩვენთვის ცრემლი წასკდა... -
ასნაირი ლეგენდა და
ზღაპარი და მითი... -
პოეტი ხარ! - გევალება,
მოიფიქრე! მიდიიი...
რა გამოდის! - არაფერი
ამ ცისა და მიწის
არც მე ვიცი;
არც შენ იცი,
არც არავინ იცის...

თავს ლექსებით,
თავს მუსიკით,
თავს გალობით ვიქცევთ! -
ვლამობთ, უფლის საიდუმლოს
მცოდნე ხალხად ვიქცეთ...
კიდევ კარგი, ვიცით წესი
მუდარის და ლოცვის...
...რა კარგია...
რა ცუდია,
ასე მაგრა რო წვიმს...

მწუხარება ძველის ძველის
ძველის ძველის ძველი -
ჩვენს გამოა - უფალს თვალი
ჩვენს გამო აქვს სველი... -
ებრალება კიდევ ერთი
საცოდავი შვილი...
...
კიდევ კარგი, იცის წვიმამ
სიზმარი და ძილი...
...
თვლის ამინდის ბიურო, რომ ჩვენზე მეტი იცის
ამ თოვლის და ამ წვიმის და,
ესე იგი - იმ ცის...

* * *
- რა საკამათოა - ჭკვიანია კაცი,
მაგრამ ათჯერ უფრო ჭკვიანია ქალი! -
ქალიშვილი. ცოლი. საყვარელი. ხასა... -
თავის ბეჭდებით და ფირუზით და ლალით!
გათხოვილი - ნებით! გათხოვილი - ძალით! -
მუდამ ქმარზე უფრო
ჭკვიანია ქალი!
(აქ არ იგულისხმოთ სილამაზე მისი - ყელსაბამი
ბროლის,
ფირუზი და ლალი).
წევს თუ არ წევს კაცთან - ჭკვიანია ქალი! -
კაცზე ოცჯერ უფრო ჭკვიანია ქალი...

ბოზანდარა

...თავის დროზე დედოფლად
გვერდით ედგა ოც ნეფეს! -
ზოგს - იდიოტს, ზოგს - ჭკვიანს,
ზოგ ბლუს, ზოგ მეოცნებეს...
ახსოვს სხვადასხვაგვარი
ალერსები, კოცნები...
ინჟინრები! შოფრები!
პრარაბები! მგოსნები...

დღეს ფეხების მაგიერ
ხელი გაუშვერია:
ხურდას ხან არ აძლევენ,
ხან აძლევენ - შველიან...
პროფესია მათხოვრის -
ძველის-ძველის-ძველია...
შეეჩვია! და მაინც
თვალი ზოგჯერ სველია...
ტარიელ ჭანტურია
წიგნიდან: სიყვარულის შავი ყუთი
...
რა მოხდება - ზოგჯერ თქვენც
მიიტანოთ გულთან! -
განა რამეს ბევრს ითხოვს -
ხურდა... ხურდა... ხურდა...

ინფანტილური

- არ ვიცოდი! - კაცი თურმე
სიცოცხლითაც იღლება!
- ქალი?
- ქალი მით უმეტეს - ორჯერ უფრო იღლება!
დედამთილი - იწყევლება,
ქმარი - სულ იწიხლება!
მოკლედ, კაციც,
მოკლედ, ქალიც,
მოკლედ, ყველა იღლება! -
სიცოცხლისგან იღლება!
სი-ცოც-ხლის-გან იღლება!

მაგრამ კაციც, როგორც თავი,
ბოლო-ბოლო იცლება,
როგორც ყანწი,
როგორც ჯიბე -
ბოლო-ბოლო იცლება,
თუ ცნობილ ზმნას დავიხმარებთ -
ბოლოს გარდაიცვლება!
თუმც ამითაც საბოლოოდ
არაფერი იცვლება!

ისე, საინტერესოა -
სიკვდილითაც იღლება?
ამ სიცოცხლით გადაღლილი -
სიკვდილითაც იღლება!

* * *
ორი გოგო მიყვარს
ერთდროულად მიყვარს
ორი რატომ მიყვარს
ზოგჯერ თვითონ მიკვირს
ერთი - აქეთ მოგყავს
ერთი - იქეთ მიგყავს
ეს აქეთაც - გიყვარს
ის - იქეთაც - გიყვარს
არც კი ვიცი უფრო
დღეს რომელი მიყვარს
ხან ესა და ხან ის
სიტყვას გადამიკრავს
მე ვერ ვეტყვი ამას
მის სახელს და მის გვარს
მე ვერც იმას ვეტყვი
მის სახელს და მის გვარს
შევეჩვიე თითქმის
წლები წლებს რომ მიჰყვა
რა შეცვალეს წლებმა -
ესეც ისიც - მიყვარს