მუსიკა ლიანდაგებზე გამარჯობა, ძვირფასო მკითხველო. ეს ამბავი,რომელსაც თქვენ წაიკითხავთ, სრულებითაც არ არის ლიტერატურული კლასიკა ან გაუგონარი ისტორია.ეს არის ამბავი,რომელიც რამდენიმე წლის წინ მე გადამხდა თავს და გადავწყვიტე თქვენამდე მომეტანა.გამომდინარე იქიდან,რომ პოეტი ვარ და არა პროზაიკოსი, თქვენთვის მომინდია ჩემი წერის ჩვეულება.რომ არა ჩემი პატიმრობა, ალბათ, კიდევ დიდი ხანი არ დავწერდი ამ ამბავს,მაგრამ აშკარაა, ციხეში პროზა მეფობს! აქ არის ყველაფერი ცოტა: მეცნიერება,მისტიკა,პოეზია, მუსიკა, იუმორი, ანუ ყველაფერი ის, რაც შეიძლება ზღვაზე დასვენების პერიოდში გადაგხდეთ თავს. მე, ჩემი მხრივ, ამ ნაწარმოების წაკითხვას მოგზაურობისას ვამჯობინებდი... მიუხედავად იმისა,რომ ისტორია ჩემია, მაინც გადავწყვიტე მესამე პირში მომეთხრო. სასიამოვნო კითხვას გისურვებთ.
თავი I და უკანასკნელი
მატარებელი ნელი სვლით მიიწევდა სიბნელეში...თან ისეთი დარწმუნებით, თითქოს იცოდა,რომ ამ გზაზე მას ვერავინ და ვერაფერი შეაჩერებდა.იცოდა მატარებელმა და დინჯად უახლოვდებოდა ბოლო სადგურს...
გრიგოლი, ჩოჩქოლმა და მწყობრმა აურზაურმა გამოაღვიძა, რომელსაც ნახევარი საათიც კი არ ეძინა.არ ეძინა, რადგან მატარებელი ფიქრის სამფლობელოდ მიაჩნდა მას და ამიტომ მგზავრობდა ყოველთვის ღამის რეისით.თბილისში 23:45 სთ-ზე ჩაჯდა მატარებელში.ერთი პატარა სამგზავრო ჩანთა ჰქონდა,რომელშიც პირადი ჰიგიენის ნივთების გარდა, რამდენიმე ხელი ტანსაცმელი ელაგა. სამგზავრო ჩანთის გარეთა ჯიბეში გალაკტიონის წერილების კრებული ედო,რომელშიც მატარებელზე საკმაოდ მრავალი და მისტიკური მოგონებები ეწერა.საქართველოში,როგორც ყველას, გრიგოლსაც ძალზე უყვარდა გალაკტიონი და თავისებურ სიახლოვეს გრძნობდა უდიდეს მგოსანთან.
უკვე საკმაოდ გათენებულიყო,დაახლოებით 7:00 ინქებოდ,როცა მატარებელი ურეკის სადგურზე ჩამოდგა.გ-მ ახლახანს შეამჩნია გოგონა,რომლის ტკბილი ხმა ხანდახან გაღებული კუპის კარიდან ისმოდა და ფიქრებში ჩაფლულს, სიგარეტის კვამლისგან დამძიმებული ვაგონის დერეფანში აბრუნებდა .შეამჩნია და უმალ მოინუსხა მისი სილამაზით .გოგონა თხელი აღნაგობის,ქერა ლამაზმანი იყო,რომლის თეძოს ჰაეროვანი სარაფანი შემოჭდომოდა.ძალზედ სექსუალურად მოეჩვენა ეს ყოველივე და მოინდომა მისი ახლოს გაცნობა,რადგან სურდა საზაფხულო თავგადასავალი, მატარებლიდანვე დაწყებულიყო.გოგონა17-18წლის იქნებოდა,რომელსაც ზღვაზე ჩამოსვლის სიხარული ვერ დაეფარა და გამუდმებით ეკითხებოდა თანმხლებ პირებს მანძილზე,თუ რამდენი დარჩა ჩასვლამდე.-გ- ამ კითხვების შემდეგ მიხვდა ,რომ გოგონა ურეკში არ ჩადიოდა და კარგ ხასიათზე დადგა.ახლა მისი ფიქრები მხოლოდ გოგონასთან დაახლოების სტრატეგიებს განიხილავდა.დინჯად დაიძრა მატარებელი,დაჰკივლა ერთი და ნელ-ნელა სიჩქარეს მოუმატა,გეგონებოდა თვითონაც უხარიაო ნაცნობ მხარეში ჩამოსვლა.-გ-ს უკვე რამდენიმე ვერსია ჰქონდა დამუშავებული გოგონას გასაცნობად,მაგრამ გამბედაობას ვერ უხერხებდა ვერაფერს.გაიფიქრა, ასანთს ვითხოვო ,თუმცა სიგარეტი არ ჰქონდა,რადგან არ ეწეოდა.მერე საათს ვიკითხავო ,მაგრამ ძალზე ბანალურად მოეჩვენა ეს ყოველივე და გულში გალაკტიონის ლექსის ნაწყვეტი გაიმეორა:"რომელი საათია ,რომელი საათია"...
უეცრად ვაგონის გამცილებელი კაცი გამოჩნდა,რომელსაც სიცხისგან შეწუხებული სახე ჰქონდა,პერანგი ორ ღილზე შეეხსნა და სიგარეტი გაეჩარა პირში.ვაგონების გადასაბმელ ადგილზე მიდიოდა სიგარეტის გასაბოლებლად.-გ-მ დრო იხელთა და სიგარეტი სთხოვა,თან თავი იმართლა, მთელი ღამე ვეწეოდი და გამითავდაო.გამოართვა სიგარეტი და ახლა ისღა დარჩენოდა,დამუშავებული სქემა მოქმედებაში მოეყვანა. კუპეს მიუახლოვდა, ასანთი უნდა ეთხოვა, მოულოდნელად კუპის კარი დაიკეტა,წამით შეცბა გრიგოლი ,მაგრამ არ შეიმჩნია და გამცილებლისკენ გაემართა-ერთი ბარემ გადამიკიდე თუ ძმა ხარ.უთხრა გამცილებელს და მისი მოკიდებული სიგარეტი თავისას მიადო.ნახევარზე არ ჰქონდა ჩამწვარი სიგარეტი ,როცა ფანჯრიდან შეამჩნია თუ რა ახლოს იყო მცენარეები მატარებელთან.ისე ახლოს ,რომ ნაკაწრის ხმა გაჰქონდა შუშასა და რკინაზე მოწოლილ ტოტებს.გაოცდა გრიგოლი, მრავალჯერ გაუვლია ეს გზა ,მაგრამ ამგვარი არაფერი ახსოვდა.ერთადერთი,სადაც ასე ახლოს მცენარეები უნახავს ლიანდაგებთან, ეს ხარაგაულის სადგური იყო.გაკვირვებულმა გამცილებელს ჰკითხა: - რა ადგილია ეს?
- ეს ციხისძირია...ეე, მეგობარო, ეს ახლაა ბარდებმა და ტყემ რომ შეჭამა აქაურობა, თორემ ადრე ამ ტერიტორიაზე მხოლოდ საშვით უშვებდნენ ხალხს! თქვა გამცილებელმა, სიგარეტი დაბლა დააგდო და ისე ძლიერად მოსრისა, გეგონებოდა მთელი დარდი სიგარეტს დააჭყლიტაო.
მატარებელი ბოლო სადგურზე ჩამოდგა. მგზავრებმა მწყობრი არეულობით დაიწყეს ვაგონების დატოვება.
გრიგოლი 26 წლის ახალგაზრდა, მაღალი, შავგრემანი, გრძელი თმებით,თაფლისფერი თვალებით,ოდნავ კეხიანი მოგრძო ცხვირით,მარჯვენა თვალის უპიდან ღაწვამდე მახვილისებრი მკრთალი შრამით-ერთი შეხედვით, კრიმინალის შთაბეჭდილებას ტოვებდა. თუმცა ის მეოცნებე პოეტი გახლდათ.ხელში პატარა სამგზავრო ჩანთა ეჭირა, ფერფლისფერი ტილოს შარვალი,ამავე ფერის ფეხსაცმელი და ცისფერი გრძელმკლავიანი,ასევე ტილოს პერანგი ეცვა, რომელსაც მკლავზე ასაკეცი
ჩუქება
