დანტე ალიგიერი, ბეატრიჩე
" და ბეატრიჩე გასცქეროდა ეტლს მარადიულს
მივაპყარ თვალნი, მივაშტერდი ზეზე მდგომარეს,
ვუჭვრეტდი, თანაც განვიცადე თითქმის იგივე,
რაც შემთხვევია თურმე გლავკუსს, როცა ბალახი
გასაოცარი მან იგემა, ღმერთს ეზიარა
და გადაიქცა ამის შემდეგ ზღვათა ღვთაებად.
Fraensumanar significar per verbe,
ამას შეიცნობს მხოლოდ იგი, ვინც ეღირსება
განცდას იმ დიდის, უცნაური ბედნიერების.
ჰოი ამურო, თავათ უწყი ცათა მპყრობელო,
თუ იგი დავრჩი, როგორათაც შენ გამაჩინე
შენ, ვინც მძლეობა მომანიჭე განსხივოსნებულს,
როს სფეროებმა, რომელთაც შენ აბრუნებ მარად,
გულისხმა ჩემი მიიტაცეს იმ ჰარმონიით,
რითაც შენ ზესკნელს აწესრიგებ და ატრიალებ.
ვნახე ცადაქნილს მოსდებოდა ისეთი ალი,
რომლისოდენა არ დამდგარა ჯერ ხმელზე წყალი,
ხმათა სიახლემ და სხივების უცხო ციალმა,
ისე შემიპყრო, მომენატრა მიზეზის ცნობა,
რომ წადილს აგრე არაოდეს ავუტანივარ
და ბეატრიჩე მყის მიმიხვდა გულთმეცნიერი,
აღახვნა ბაგე ნატვრის ჩემის აღსასრულებლად.
და ვიდრე კითხვას შევკადრებდი, მომიგო აგრე:
მცდარსა ოცნებას შეუპყრიხარ და თვალს იბრმავებ,
მაგრამ თუ შესძლებ განკურნებას ამ სენისაგან
იხილავ იმას, რაც გაგცლია უკვე ხელიდან.
შენ გეჩვენება თითქოს ფეხი გედგას მიწაზე,
მაგრამ ზეციდან გადმოვლენილ ელვის სისწრაფით
მიუბრუნდები შენ ისევე სამყოფელს შენსას.'"
( ღვთაებრივი კომედია, სამოთხე, ქება პირველი)
მსოფლიო ლიტერატურის ისტორია მრავალ საინტერესო სასიყვარულო ამბავს, დრამატულ, ბედნიერ, ტრაგიკულ, სულშიჩამწვდომ შემთხვევას გვახსენებს...
როგორ უყვარდათ მწერლებს თუ პოეტებს, სად გადის ზღვარი მუზასა და რეალობას შორის, რისი დათმობა შეიძლება სიყვარულისთვის...
როდესაც ლიტერატურულ ტრფობაზე ვსაუბრობთ,პირველი, ვინც გვახსენდება, დანტე ალიგიერია - გენიოსი რენესანსული შუასაუკუნეებიდან, ავტორი, რომლის გენიალური შემოქმედება ჯერად კი არ არის სათანადოდ წაკითხული და გაგებული.
დანტე ალიგიერი, თავისი გენიალური "ღვთაებრივი კომედიის" გარდა, საოცარი სიყვარულის ისტორიითან გვახსენდება. როდესაც საუბრობენ სიყვარულზე, იქვე აუცილებლად ახსენებენ ბეატრიჩეს - გენიალური დანტეს მშვენიერ მუზას...
ვინ იყო დანტეს ზეციური შეყვარებული - ბეატრიჩე? იყო თუ არა იგი რეალური, იცნობდნენ თუ არა ისინი ერთმანეთს?
როდესაც ისინი პირველად შეხვდნენ ერთმანეთს, დანტე დაახლოებით 9 წლის იყო, ბეატრიჩე კი 8-ის. გოგონა ალისფერ სარტყელს ატარებდა. დანტეს ის ერთი ნახვით შეუყვარდა. მეორედ ისინი მხოლოდ ცხრა წლის შემდეგ შეხვდნენ ფლორენციის ერთ-ერთ ქუჩაში - ბეატრიჩე უკვე შეღერებული ქალწული იყო, თეთრი კაბით და უმშვენიერესი თმით... დანტე სახლში დაბრუნდა, ბეატრიჩეზე ფიქრებში ჩაეძინა და საოცარი სიზმარი ნახა, რაც გახდა საფუძველი პოემა „ ახალი ცხოვრების “ პირველი სონეტისა. „ ახალი ცხოვრების “ მიხედვით, ისინი სულ ორჯერ შეხვდნენ ერთმანეთს.
ბეატრიჩე პრერაფაელიტებმაც უკვდავყვეს - XIX საუკუნის მეორე ნახევრის ინგლისურ პოეზიასა და ფერწერაში ესთეტიურ-მისტიური მიმდინარეობის ხელოვანთა ჯგუფმა, მათ შემოქმედებაში ეს საოცარი ქალი, როგორც ზეციურისა და მიწიერის სინთეზი, ქალღვთაება ხშირად გვხვდება.
მიუხედავად იმისა, რომ დანტესა და მის სატრფოს არასდროს უცხოვრიათ ერთად, დანტეს მაინც მთელი სიცოცხლის განმავლობაში უყვარდა ის, სხვისი ცოლი, რომელიც 24 წლის ასაკში გარდაიცვალა.
ამ ფაქტმა ალიგიერის ცხოვრება მნიშვნელოვნად შეცვალა -ის შეიცვალა, დაიწყო წერა და მისი მთავარი მიზანი ბეატრიჩეს უკვდავყოფა გახდა. "ის არის შემკობილი თავაზიანობითა და სინაზით,არის ღვთაება და ყველა ნაკლს მოკლებული, ის ხსნა და სათნოების დედოფალია ” , სხვაგან კი ბეატრიჩეს ამგვარად ამკობს: ” ჩემი გონის უდიდესი ქალბატონი ” .
დანტე ალიგიერიმ ბეატრიჩეს მიუძღვნა მრავალი ლირიკული თხზულება, 31 სასიყვარულო ლექსი და ორი უდიდესი ნაწარმოები ” ახალი ცხოვრება ” და ” ღვთაებრივი კომედია ” , სადაც ბეატრიჩე სამოთხეში დანტეს მეგზურის როლშია გამოყვანილი, იგი განსაკუთრებული , ღვთაებრივი ქმნილებაა, იდეალური, გაღმერთებული ქალი - ერთ-ერთი მუზათაგანი, ან იქნებ უფრო მეტიც, ღმერთის რაგნში აყვანილი.
ჩუქება
