I
მთავარი კომპანიონი ლამის მეასედ კითხულობდა ავტობიოგრაფიას, თუმცა მიტჩელ ი. მაკდირს წუნი ვერ უპოვა. ყოველ შემთხვევაში, ბიოგრაფიაში დამაფიქრებელი ვერაფერი შენიშნა. ის გონიერი, ამბიციური, სანდომიანი იყო. და მშიერი. მისი წარსულის გათვალისწინებით, სხვაგვარად არც შეიძლებოდა. დაოჯახებული გახლდათ, ეს აუცილებელი იყო – ფირმას არასოდეს აუყვანია დაუქორწინებელი იურისტი. გაყრას, მექალთანეობასა და სასმლის სიყვარულს ფირმაში ალმაცერად უყურებდნენ. სამუშაო კონტრაქტი ნარკოტიკზე ტესტის გავლასაც ითვალისწინებდა. დიპლომირებულმა ბუღალტერმა სერტიფიცირებული აუდიტორის გამოცდები პირველივე ცდაზე წარმატებით ჩააბარა. საგადასახადო სამსახურის იურისტობა სურდა. რასაკვირველია, ამ სფეროში მომუშავე ფირმისთვის ეს გადამწყვეტი იყო. მაკდირი თეთრკანიანი გახლდათ, ფირმაში შავკანიანს არც არასოდეს უმუშავია. ეს ჩაკეტილობისა და კორპორატიულობის წყალობით მოახერხეს. ვაკანსიას პრესით არასოდეს აცხადებდნენ, განსხვავებით სხვა ორგანიზაციებისგან, სადაც სამუშაოდ შავკანიანებსაც იღებდნენ. ეს ფირმა კი, თანამშრომელთა შემატების მიუხედავად, შროშანივით თეთრი რჩებოდა. გარდა ამისა, ფირმა მემფისში იყო განთავსებული, განათლებულ შავკანიანებს კი ნიუ-იორკი, ვაშინგტონი, ჩიკაგო იზიდავდა. მაკდირი მამაკაცი იყო, ფირმაში იურისტი ქალები არ მუშაობდნენ. შეცდომა მხოლოდ ერთხელ, სამოცდაათიან წლებში დაუშვეს – თანამშრომლად აიყვანეს ჰარვარდის წარჩინებული კურსდამთავრებული, საგადასახადო საქმის გენიოსი. მან ოთხი მშფოთვარე წელიწადი იმუშავა და ბოლოს, ავტოკატასტროფაში დაიღუპა.
ქაღალდზე, მაკდირი სიმპათიური ჩანდა. ის მათი საუკეთესო არჩევანი იყო. ფაქტობრივად, იმ წელს სხვა კანდიდატურა არ ჰყოლიათ. სია მეტისმეტად შეკვეცილი იყო. მასში მხოლოდ მაკდირი შედიოდა.
ფირმის მენეჯერმა, როის მაკნაიტმა, შეისწავლა დოსიე სახელწოდებით „მიტჩელ ი. მაკდირი – ჰარვარდი“. დუიმის სიმსხო საქაღალდეში წვრილი შრიფტით აწყობილი ტექსტი და რამდენიმე ფოტოსურათი იდო. ტექსტი ცენტრალური სადაზვერვო სააგენტოს ყოფილმა თანამშრომლებმა მოამზადეს. ისინი ახლა ბეთესდაში განთავსებულ, კერძო დეტექტიურ ბიუროში მუშაობდნენ და როგორც ფირმის კლიენტები, მისთვის ამგვარ სამუშაოს ყოველწლიურად უსასყიდლოდ ასრულებდნენ. თავად ამბობდნენ, სამართლის ფაკულტეტის სტუდენტების ბიოგრაფიების გამოძიება მარტივი საქმეაო,– თუმცა თავად სტუდენტებმა ამის შესახებ არაფერი უწყოდნენ. დეტექტივებმა დაადგინეს, რომ მაკდირი უპირატესობას ჩრდილო-აღმოსავლეთში ცხოვრებას ანიჭებდა, მას სამსახურის სამი შეთავაზება ჰქონდა, ორი ნიუ-იორკში და ერთი – ჩიკაგოში, ამათგან ყველაზე მაღალი ხელფასი წელიწადში 76 000 $-ს უტოლდებოდა, დაბალი კი – 68 000 $-ს. მაკდირზე მოთხოვნა იყო. მეორე სასწავლო წელს ფასიანი ქაღალდების სამართლის გამოცდაზე გადაწერის შესაძლებლობა ჰქონდა, მაგრამ არ გამოუყენებია და ჯგუფში უმაღლესი შეფასება დაიმსახურა. ორი თვის შემდეგ ერთ-ერთ სტუდენტურ წვეულებაზე კოკაინი შესთავაზეს, უარი თქვა და როცა ყველამ ცხვირი თეთრ ფხვნილში ჩაყო, მაკდირმა იქაურობა დატოვა. ხანდახან კათხა ლუდს სვამდა, მაგრამ ეს სასმელი ძვირი ღირდა, მას კი ფული არ ჰქონდა. მისი სტუდენტური სესხი 23 000 $-ს აღწევდა. მშიერი იყო.
როის მაკნაიტმა ქაღალდებს გადახედა და გაიღიმა. ეს ყმაწვილი მათი ფირმისთვის სწორედ რომ შესაფერის კანდიდატურად მიიჩნია.
ოცდათორმეტი წლის ლამარ კუინი სრულუფლებიანი პარტნიორი ჯერ კიდევ არ გამხდარიყო. დღეს ის მიიწვიეს ფირმაში, რათა „ბენდინი, ლამბერი & ლოკი“-ს სახე ახალგაზრდული ენერგიით წარმოეჩინა. სიმართლე ითქვას, ფირმა ძველთაძველი არ იყო. მისი პარტნიორები ორმოცი-ორმოცდაათი წლის ასაკში გადიოდნენ პენსიაზე იმ ოდენობის ფულით, რომელიც მთელი დარჩენილი ცხოვრება ეყოფოდათ. კუინს ფირმის პარტნიორობა ეწადა. წლიური ექვსციფრიანი შემოსავალი სიცოცხლის ბოლომდე უკვე გარანტირებული ჰქონდა, ამიტომ ლამარი ტკბებოდა შეკვეთით შეკერილი ათასორასდოლარიანი პიჯაკით, მოხერხებულად რომ ადგა მის მაღალ, ათლეტურ სხეულს. დღე-ღამეში ათასი დოლარის ღირებულების სასტუმრო ნომერი უდარდელად გადაჭრა და უკოფეინო ყავა მეორედ დაისხა. მაჯის საათზე დაიხედა, შემდეგ მომცრო საკონფერენციო მაგიდასთან მსხდომ ორ პარტნიორს შეავლო თვალი.
ზუსტად სამის ნახევარზე კაკუნი გაისმა. ლამარმა პარტნიორებს გადახედა – ავტობიოგრაფია და დოსიე ღია კეისში ჩააბრუნეს. სამივემ კოსტიუმები შემოიცვა, კუინმა ზედა ღილიც შეიკრა და კარისკენ გაემართა.
– მისტერ მაკდირი ბრძანდებით? – ფართოდ გაიღიმა და კართან მდგომს ხელი გაუწოდა.
– დიახ, – იყო პასუხი. ხელი ღონივრად ჩამოართვეს.
– სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა, მიტჩელ. მე ლამარ კუინი ვარ.
– ჩემთვისაც სასიამოვნოა. მიტჩი დამიძახეთ, – ოთახში შეაბიჯა და ვრცელ ნომერს თვალი მოავლო.
– რასაკვირველია, მიტჩ.
ლამარმა მხარზე ხელი დაადო და ნომრის სიღრმეში მდებარე მაგიდისკენ წაუძღვა. პარტნიორები თავად გაეცნენ ახალმოსულს. გულღიად და თბილად შეხვდნენ. სასმელებიდან ჯერ ყავა შესთავაზეს, შემდეგ – წყალი. მაჰაგონის პრიალა მაგიდას შემოუსხდნენ და თავაზიანი რეპლიკები გაცვალეს. მაკდირმა პიჯაკის ღილები შეიხსნა და ფეხი ფეხზე გადაიდო. სამუშაოს ძიებაში ის უკვე სეზონის ვეტერანი იყო, ამიტომ მიხვდა, ის ამ ხალხს სჭირდებოდა. მოდუნდა. ქვეყნის სამი ყველაზე პრესტიჟული ფირმიდან მიღებული შემოთავაზებების შემდეგ ამ გასაუბრებას, ამ ფირმას არად დაუდევდა, შეეძლო საკუთარი თავისთვის უფლება მიეცა,
ჩუქება
