რა იყო „ქალთა ბედნიერება“?
„ქალთა ბედნიერება“ პარიზის უდიდესი ჰი პერმარკეტია, ზოლასდროინდელი საფრანგეთის საოცრება, რომელიც წვრილი მოვაჭრეების ძვლებზე წარმოიშვა და, სადაც ყველაფერს კონკურენციის ძალა მართავს და უფლებას ანიჭებს ძლიერებს, შთანთქან სუსტები. პარიზის ამ მონსტრის შემქმნელი, ქალთამცოდნეობის „პროფესორი“ ოქტავ მურე წარმატებას საკუთარ ფილოსოფიას უმადლის - ქალები მისი ცდუნების მსხვერპლნი ხდებიან, რადგან გიჟურ მოდას აყოლილნი, ოჯახის ბიუჯეტს ანადგურებენ. მისი მაღაზიისთვის ქალი დედოფალია, რომელსაც ელაქუცებიან, ყურადღებას არ აკლებენ და მის სისუსტეს ბოროტად იყენებენ. ქალი აქ მეფობს იმ შეყვარებული დედოფალივით, რომელსაც ქვეშევრდომები ყიდიან და, რომელიც თითოეული კაპრიზის საფასურს საკუთარი სისხლის წვეთებით იხდის. მურე ქალს ტაძარს უგებდა, ნოქრებს აიძულებდა გუნდრუკი ეკმიათ მისთვის, ახალი კულტის რიტუალს ქმნიდა, ახალ-ახალ ცთუნებებს იგონებდა, მაგრამ, როცა ჯიბეს დაუცარიელებდა და ნერვებს აუშლიდა, სწორედ მაშინ დასცინოდა. „ყველა ქალი ჩემი საკუთრებაა, ჩემი ნივთია!“ - ფიქრობდა მურე და ამის საფუძველი ნამდვილად ჰქონდა, თუმცა „ქალთა მესაკუთრე“ ერთ დღეს თავად იგრძნობს თავს სხვის საკუთრებად! როგორ მოხდა ეს? რა იყო მურეს წარმატების მთავარი მიზეზი? რატომაა თავად მწერალი გაორებული წარსულსა და აწმყოს შორის: რატომ თანაუგრძნობს წარსულის ნგრევას, რატომ აღიარებს ცხოვრების ახალი ყაიდის უპირატესობას?
მწერლის გენიალობა სწორედ იმაშია, რომ თემები, რომელსაც იგი ამ რომანში გვთავაზობს, დღესაც აქტუალურია. დაკვირვებული მკითხველი რომანში არა მარტო ამ კითხვებზე პასუხს მოძებნის, არამედ თანამედროვე მარკეტინგისა და მენეჯმენტის მეთოდებსაც აღმოაჩენს და სათავისოდ გამოიყენებს (მთარგმნელი).
ჩუქება
