კლეოპატრა

პირველი თავი - ეგვიპტეში
 
მეფის ასული კლეოპატრა, სასახლის აივნიდან გასცქეროდა ზღვის ნაპირამდე გადაშლილ ბაღებსა და კოპწია სახლების სახურავებს. წყლის ზედაპირზე ლამაზად მოჩანდა თეთრი იალქნები, სავაჭრო გემები წინ და უკან დადიოდნენ. მათ შესანიშნავი საქონელი ჩამოჰქონდათ უცხო ქვეყნებიდან. ეგვიპტის სანაოსნო ქალაქი ალექსანდრია თუმცა ძალიან შორს იყო კლეოპატრას მშობლიური საბერძნეთიდან, იგი, მისთვის, მაინც ერთადერთი ნავსაყუდელი იყო.
ერთ დღეს, როდესაც მეფის ასული, ჩვეულებისამებრ, შორეულ მოგზაურობაზე ოცნებობდა, მისი ბერძენი აღმზრდელი ქალის ხმა მოესმა: - სად არის ის მოუსვენარი გოგო?

კლეოპატრამ სასწრაფოდ ჩაირბინა სასახლის კიბე და უზარმაზარ დერეფანში მიიმალა. მას განზრახული ჰქონდა მშობლების სასახლის ყველა კუთხე-კუნჭული დაეთვალიერებინა. ეს არც ისე იოლი გახლდათ, ვინაიდან სასახლეში, მარმარილოთი მოპირკეთებული, მდიდრული ფარდებითა და მშვენიერი ნახატებით გაწყობილი ასობით ოთახი იყო. თუმცა,   როდესაც გოგონა ათი წლის შესრულდა,   მთელი შენობა ზეპირად იცოდა. კლეოპატრას მალე მობეზრდა ერთი და იგივე გარემო, ყოველდღე ნაცნობ სახეებთან შეხვედრა. ძალიან უნდოდა, სადმე წასულიყო და მსოფლიო ენახა. აინტერესებდა: რა იყო ეგვიპტის უზარმაზარი პირამიდების საიდუმლო, სად იღებდა სათავეს მდინარე ნილოსი, ან რატომ ახსენებდა მამიკო რომაელებს ასე ხშირად?  
კლეოპატრა, ყოველდღე გაუთავებელი შეკითხვებით თავს აბეზრებდა მასწავლებელს, და ისიც თავდაუზოგავად აკმაყოფილებდა მეფის ასულის ცნობისმოყვარეობას.

კლეოპატრა, ბევრ რამეს თვითონ არკვევდა ქალაქის უზარმაზარ ბიბლიოთეკაში. სწორედ იქ შეიტყო რომაელთა დიდი ლაშქრისა და ძლევამოსილი სახელმწიფოს შესახებ,   რომელიც თურმე დღითიდღე იზრდებოდა.
 
- რა კარგია, მამა რომაელებთან რომ მეგობრობს, თორემ ერთ დღეს ისინი ჩვენც დაგვესხმებოდნენ თავს! - ფიქრობდა მეფის ასული.
მისი ოჯახი, აგერ უკვე 250 წელზე მეტი იყო, რაც ეგვიპტეს ედგა სათავეში. კლეოპატრას ძალიან უნდოდა დედოფლობა,   თუმცა, ის, მეფე ფტოლემიუს მეთორმეტის მესამე ქალიშვილი, სამეფო ტახტისგან შორს იყო. თანაც მას ქვეყნის მართვა იმ შემთხვევაში შეეძლო, თუ გათხოვილი იქნებოდა. კლეოპატრამ მშვიდად მძინარე პატარა ძამიკოს დახედა, - ალბათ, ერთ დღეს, ის, ფტოლემიუს მეცამეტე გახდებოდა.
  კლეოპატრამ, ჯერ კიდევ თორმეტი   წლისამ შეიტყო, რომ მის ოჯახს   დიდი განსაცდელი ელოდა.  

ერთ დღეს, როცა ის, ჩვეულებისამებრ, დერეფანში წიგნს კითხულობდა, გვერდით მამამისმა და შეშფოთებულმა მინისტრმა ჩაუარა.
-     ალექსანდრიის მოსახლეობა უკმაყოფილოა რომის ამხელა ვალები რომ გაქვთ! - ეუბნებოდა მინისტრი მეფეს, - ისინი ისევ პროტესტს გამოთქვამენ გაზრდილი გადასახადების გამო!  
-     მათ არც არასოდეს მოსწონდათ ბერძნების მეფობა! - ამოიოხრა ფარაონმა.
-     მგონი ამბოხებას გეგმავენ! გაცილებით უსაფრთხოდ იქნებით, რომში თუ წახვალთ! - ურჩია მინისტრმა მეფეს.
კლეოპატრა ყურებს არ უჯერებდა. მამამისი ხომ ფარაონი იყო, ხალხი ღმერთივით უნდა მოპყრობოდა მას. ნუთუ მართლა საფრთხე ელოდა მის ოჯახს? გარდა ამისა, ამ ბოლო დროს მისი დები - არსინე და ბერენისი, რაღაცას მალავდნენ.  


ერთ დილას, კლეოპატრა, ხალხის ხმამ გამოაღვიძა. ფანჯრიდან დაინახა, როგორ ყვიროდა სასახლის გარშემო შეკრებილი ხალხი.
საუზმის დროს ყველა დამფრთხალი ჩანდა.  
- ამ ეგვიპტელებმა მამა ძალიან შეაშინეს, - თქვა ბერენისმა და არსინეს თვალი ჩაუკრა, - ახლა ისევ მის ძვირფას რომაელებთან გაიქცევა დახმარების სათხოვნელად.
კლეოპატრას არ მოსწონდა თავისი დები, - ისინი, ხომ ყოველთვის ბოროტად ეპყრობოდნენ მამას.


მეფის გამგზავრების შემდეგ, სასახლეში ყველაფერი აირ-დაირია. კლეოპატრა ცდილობდა დებს თვალში არ მოხვედროდა, ამიტომ, დიდ დროს კითხვაში, ეგვიპტურისა და ლათინურის შესწავლაში ატარებდა. რაც დრო გადიოდა, ბერენისი სულ უფრო და უფრო მბრძანებლური ხდებოდა, ხოლო არსინე გვერდიდან არ შორდებოდა მას. მათი ატანა იმდენად გაუსაძლისი გახდა, რომ პატარა ძმებიც კი ერიდებოდნენ მათთან შეხვედრას.
ერთ დღეს, ბერენისმა ოჯახის წევრები შეკრიბა და ხმამაღლა განაცხადა:
- დღეიდან ეგვიპტის მბრძანებელი მე ვიქნები!
- მერე მამიკო? - იკითხა შეშფოთებულმა კლეოპატრამ.
- მისი სახელი, ჩემთან მეორედ აღარ ახსენო! - დაუყვირა ბერენისმა.