პირველი სურათი
ორსართულიანი კუთხის სახლი ელისეს მინდვრებზე ნიუ-ორლეანში - მდინარესა და რკინიგზას შორის მოქცეულ ქუჩაზე. ღატაკთა გარეუბანია, თუმცა ამ სიღატაკეში – ამერიკის დიდი ქალაქების გარეუბნებისგან განსხვავებით - სრულიად სხვა, გულის ამაჩუყებელი სილამაზეა. აქ მეტწილად თეთრი, ავდრისგან გახუნებული სახლებია - უცნაური ფრონტონებით, მორყეული კიბეებითა და აივნებით. სახლში ორი ბინაა - მაღლა და დაბლა, იქ მოხვედრა თეთრი, გაცრეცილი კიბითაა შესაძლებელი.
ადრეული მაისის საღამოა, ეს-ესაა ჩამოწვა ბინდი, ჩამუქებულ ცაზე ალაგ-ალაგ გამკრთალი ფირუზისფერი სცენაზე პოეტურ განწყობას ქმნის, თითქოს აქაური საცხოვრისის უღიმღამო ატმოსფეროს გადაფარვას ცდილობს. სანაპირო საწყობების მიღმა მოჩქაფუნე მდინარის თბილი ამონასუნთქი ბანანისა და ყავის სურნელს ერთვის. ნიუ-ორლეანის ამ ნაწილში, ყოველი მეორე სახლიდან ისმის დანჯღრეული პიანინოს თავბრუდამხვევი ჟღარუნი, რომელსაც კუთხის ბარში ზანგი მუსიკოსების დაკვრა ეხმიანება. აქაურებისთვის ცხოვრების მუღამი „ლურჯი პიანინოს“ სასოწარკვეთილ დაკვრაშია.
წინკარში ორი ქალი დგას, თეთრკანიანი და ფერადკანიანი, სუფთა ჰაერზე გრილდებიან. თეთრკანიანი იუნისია, მეორე სართულზე აქვს ბინა ნაქირავები, ზანგის ქალი - უახლოესი სამეზობლოდან. ნიუ-ორლეანი - კოსმოპოლიტი ქალაქია, ძველ გარეუბნებში ერთმანეთის გვერდით საკმაოდ მეგობრულად ცხოვრობენ სხვადასხვა რასის ადამიანები. „ლურჯი“ პიანინოს რიტმები ქუჩის მრავალხმიანობას ერწყმის.
ზანგის ქალი. (იუნისს) ...თურმე, წმინდა ბარნაბამ მწევარს ქალის ალოკვა უბრძანა, ამას კი, ქალს, თავფეხიანად გააცია. ჰოდა, იმავე ღამეს...
გამვლელი. (მატროსს) მარჯვენა მხარე გეჭიროთ და მიაგნებთ. დარაბებზე ბრახუნს გაიგონებთ.
მატროსი. (ზანგის ქალსა და იუნისს) სად არის ბარი „ოთხი ორიანი“?
დამტარებელი. გავიგრილოთ გული...
ზანგის ქალი. ამ თაღლითობაში ფულის გადაყრა იქნება?
მატროსი. პაემანი მაქვს იქ.
დამტარებელი. ... აბა, სიცხისგან, პაპანაქებისგან!
ზანგის ქალი. კოქტეილ „ლურჯ მთვარეზე“ ნუ დაფეთდებით, ჯიბე ვერ გაგწვდებათ.
კუთხიდან ორნი გამოჩნდნენ - სტენლი კოვალსკი და მითჩი. ასე, ოცდარვა-ოცდაათი წლისანი. უხეში ქაღალდის ქსოვილის ლურჯი სპეცტანსაცმელი აცვიათ. სტენლის ხელში უჭირავს სპორტული ქურთუკი და სისხლით გაჟღენთილი პაკეტი ახლომდებარე საყასბოდან.
სტენლი. (მითჩს). მერე, ის რას ამბობს?
მითჩი. ყველას თანაბრად მივცემო, რა...
სტენლი. არა, მე და შენ მეტი გვერგება.
კიბესთან ჩერდებიან.
(მთელი ხმით) ეეეჰეჰეი! სტელა! ფისუნა!
პირველი სართულის ბაქანზე სტელა გამოდის - დახვეწილი, ახალგაზრდა ქალი, ასე ოცდახუთი წლისა. აშკარაა, რომ არც წარმოშობით და არც აღზრდით ქმარი არ შეეფერება.
სტელა. (რბილად) ასე ნუ ყვირი. სალამი, მითჩ.
სტენლი. აი, გამომართვი!
სტელა. რა არის?
სტენლი. ხორცია (პაკეტს მიუგდებს).
სტელა შეშინებული შეჰკივლებს, მაგრამ პაკეტის დაჭერას ახერხებს. სტენლი და მითჩი ისევ კუთხეში შეუხვევენ.
სტელა. საით, სტენლი?
სტენლი. ბურთებს გავაგორებთ.
სტელა. სანახავად მოვალ, რა?
სტენლი. მოდი. (მიდის)
სტელა. ახლავე დაგეწევით. (იუნისს) გამარჯობა, იუნის, როგორ გიკითხოთ?
იუნისი. რა მიჭირს. სთივს უთხარით, რომ იქვე დანაყრდეს, სახლში მაინც არაფერი გვაქვს.
სამივეს ეცინება. ზანგის ქალი ძლივს იოკებს თავს. სტელა მიდის.
ზანგის ქალი. ნეტავ, რა პაკეტი მიუგდო? (წამოდგება და გულიანად გადაიკისკისებს)
იუნისი. ჩუმად, გოგო!
ზანგის ქალი. გამომართვიო - ნეტავ, რაზე უთხრა? (ისევ სიცილი აუტყდება)
კუთხის მხრიდან ჩემოდნით ხელში ბლანში გამოჩნდება. ქაღალდის ნაგლეჯს დახედავს, მერე - სახლს, მერე ისევ ნაწერს და ისევ სახლს. რატომღაც გაოგნებულია, საკუთარ თვალებს ვერ უჯერებს. თავად მისი გამოჩენაა ამ ადგილებში სრულიად შეუსაბამო. აცვია ელეგანტური თეთრი კოსტიუმი წელზე მომდგარი ფუმფულა ჟაკეტით, თეთრი შლაპა და ხელთათმანები, მარგალიტის მძივი და საყურეები – თითქოს არისტოკრატთა უბანში, დარბაისელ ნაცნობთან გამოცხადდა კოქტეილზე ან ფინჯან ყავაზე. სტელაზე ხუთი წლით უფროსია. მისი გახუნებული სილამაზე დღის სინათლეს ვეღარ უძლებს. ბლანშის გაუბედაობასა და თეთრ სამოსში არის რაღაც ფარვანასეული.
იუნისი. (დინჯად) რა გნებავთ, საყვარელო, გზა აგებნათ?
ბლანში. (მის ხუმრობანარევ ტონში შესამჩნევი ნერვოზულობა იკითხება) მითხრეს, ჯერ ერთ ტრამვაიში, აქაურები „სურვილს“ რომ ეძახიან, ჩაჯდებიო, მერე მეორეში - „სასაფლაო“, ექვს უბანს გაივლი და ელისეს მინდვრებზე ჩამოხვალო!
იუნისი. მოსულხართ და ეგ არის.
ბლანში. სად, ელისეს მინდვრებზე?
იუნისი. დიახ, აქ იმყოფებით.
ბლანში. გამოდის... სახლის ნომერი ამრევია...
იუნისი. და რა ნომერს ეძებთ?
ბლანში. (უხალისოდ ატრიალებს ქაღალდს) ექვსას ოცდამეთორმეტე.
იუნისი. სწორად მოსულხართ.
ბლანში. (სრულიად სასოწარკვეთილი) ჩემს დას ვეძებ, სტელა დიუბუას. მისტერ სტენლი კოვალსკის ცოლს.
იუნისი. სწორედ აქ ცხოვრობს, უბრალოდ, ერთი ფეხით გაგასწროთ.
ბლანში. მაშ, ეს... არა, რას ამბობთ! ეს მისი სახლია?
ჩუქება
