მთარგმნელისგან
რთული ცხოვრება განვლო გერმანელმა მწერალმა, ნობელის პრემიის ლაურეატმა ჰაინრიხ ფიოდორ ბიოლმა. იგი კელნში დაიბადა, კათოლიკურ ოჯახში. ვილჰელმ კაიზერის გიმნაზიის დასრულების შემდგომ ჯერ დურგლად მუშაობდა, მერე - წიგნების მაღაზიაში. ლექსებსა და მოთხრობებს სკოლაშივე წერდა. 1939 წელს კელნის უნივერსიტეტში ჩაირიცხა, შემოდგომაზე კი მეორე მსოფლიო ომში გაიწვიეს. ჯერ საფრანგეთში იბრძოდა, მერე უკრაინის ფრონტზეც მოხვდა. ომის დროს, 1942 წელს, იქორწინა ანა-მარია ჩეხზე, რომელთანაც ორი ვაჟი შეეძინა. 1945 წლის აპრილში ამერიკელებს ჩაბარდა ტყვედ. დურგლობა ტყვეობის შემდგომაც გაიხსენა, თუმცა კი მალე კელნის უნივერსიტეტსა და მწერლობას დაუბრუნდა.
ბიოლის ნაწარმოებები 1947 წლიდან იბეჭდება და ამ დროიდანვე პოპულარული ხდება. მისი მოთხრობა „კატარინა ბლუმის შელახული ღირსება, ანუ როგორ იბადება ძალმომრეობა და სადამდე მივყავართ მას“ 1974 წელს გამოქვეყნდა ჟურნალ „შპიგელში“ და სულ მალე ბესტსელერად იქცა. ეს არის დრამა ახალგაზრდა ქალისა, რომელიც სენსაციებს გამოკიდებულ ჟურნალისტთა მსხვერპლი ხდება...
ჰაინრიხ ბიოლი წლების განმავლობაში დასავლეთ ევროპის მწერალთა გაერთიანების - პენკლუბის თავმჯდომარე იყო. მეორე მსოფლიო ომგამოვლილი თავგამოდებით აკრიტიკებდა ვიეტნამის ომს და საზოგადოდ, ყოველგვარ ძალადობას, განსაკუთრებული სიმძაფრით განიცდიდა დევნილთა პრობლემებს. საჯაროდ აცხადებდა, ჩვენ, მწერლები, ასეთებად გავჩნდით, ყველაფერში უნდა ჩავერიოთო.
საქართველოს ორჯერ ესტუმრა - 1966 და 1972 წლებში. მეგობრობდა ქართველ გერმანისტებთან. მასზე წერდნენ, ქართველი რომ ყოფილიყო, ალბათ, ერის სულიერ მამას უწოდებდნენო.