თავი I -
პრინცესა სხვა პლანეტაზე ამბობენ, ზაფხულში უამრავი რამ შეიძლება მოხდესო,
ან შეიძლება, არც მოხდეს.
სასწავლო წლის პირველი დღეა. ბოლო კლასში ზუსტად ისეთი ვარ, როგორიც შარშან ვიყავი. ჩემი საუკეთესო მეგობარი ლალიც არ შეცვლილა.
- ბრედლი, არ დაგავიწყდეს, წელს ბოიფრენდები უნდა ვიშოვოთ, - მეუბნება ლალი და წითელი პიკაპის ძრავას რთავს. ეს მანქანა ერთ-ერთი უფროსი ძმისაგან ლალის მემკვიდრეობით ერგო.
- ჯანდაბა, - შარშანაც უნდა გვეშოვა, მაგრამ ვერავინაც ვერ ვიშოვეთ. მანქანის კარს ვაღებ და სწრაფად ვჯდები. წერილს ბიოლოგიის წიგნში ვაცურებ, საიდანაც, ჩემი აზრით, ის ზიანს ვეღარავის მოუტანს, – ამ ბოიფრენდების თემას აღარ უნდა შეეშვა? ჩვენი სკოლის ყველა ბიჭს ვიცნობთ და... - ვამბობ მე.
- არა, არ ვიცნობთ, - ლალი ხელის მუხრუჭით სიჩქარეს ცვლის, და მხარს ზემოდან უკან იყურება. ჩემს მეგობრებს შორის ის ყველაზე კარგად მართავს მანქანას. მამამისი პოლიციელია და მისი დაჟინებით, - რა იცი რა ხდებაო, - ლალიმ თორმეტი წლის ასაკში მანქანის მართვა ისწავლა.
- გავიგე, სკოლაში ახალი ბიჭი მოსულა, - ამბობს ლალი.
- მერე რა... - ბოლო ახალმოსული ნარკომანი აღმოჩნდა, რომელიც ტანსაცმელს არასოდეს იცვლიდა.
- ჯენი პ. ამბობს, ძალიან სიმპათიურიაო.
- აუჰ!..
ჯენი პ. ლეიფ გარეტის ფანკლუბის თავმჯდომარე იყო მეექვსე კლასში.
– თუ მართლა კარგი ტიპია, დონა ლადონა ჩაიგდებს ხელში.
- უცნაური სახელი აქვს, - ამბობს ლალი, – სებასტიან რაღაცა. სებასტიან...
- სებასტიან ქიდი? - სუნთქვაშეკრული ვეკითხები.
- ჰო, სწორედ, - ამბობს ლალი და მანქანის გასაჩერებელი ადგილისაკენ უხვევს, თან ეჭვით მიმზერს:
– შენ რა, იცნობ?
მე ვყოყმანობ, კარის სახელურს ხელს ვკიდებ... გული ყელში მებჯინება, ამოვარდნაზე მაქვს, პირი რომ გავაღო, ვიცი, ამომიხტება.
უარის ნიშნად თავს ვაქნევ.
სკოლის მთავარ შესასვლელთან ლალი ჩემს ფეხსაცმელს აკვირდება. ფეხსაცმელი თეთრი, ტყავის შემცვლელი მასალისაგანაა შეკერილი და ცალს წვერი გახეხილი აქვს. ადრეული სამოცდაათიანი წლების ნამდვილი ტყავის სპორტული ფეხსაცმლის ყალბი ვარიანტია. ამ მარკის ფეხსაცმელს, მე მგონი, ჩემზე გაცილებით საინტერესო ცხოვრება ჰქონდა.
- ბრედლი, - ამბობს ლალი და ზიზღით უმზერს ჩემს ფეხსაცმელს, – როგორც შენი საუკეთესო მეგობარი, არ მოგცემ უფლებას, სწავლის დაწყების პირველ დღეს ეს ფეხსაცმელი გეცვას.
- გვიანაა, - ვეუბნები მხიარულად, – თანაც ვიღაცამ ხომ უნდა შემოიტანოს აქ დისონანსი.
- კარგი, ეგრე იყოს, ნუ გამოიცვლი, - ამბობს ლალი და ხელს რევოლვერივით შლის. საჩვენებელი თითის წვერს კოცნის, მერე ჩემკენ იშვერს და თავისი კარადისკენ მიდის.
- აბა, წარმატებები, ანგელოზო! - ვეუბნები ლალის. „გამოცვლა, ცვლილება“... - ვფიქრობ გულში. რა ცვლილებების იმედი უნდა მქონდეს იმ წერილის შემდეგ.
„ძვირფასო მის ბრედშოუ, - ასე იწყება წერილი, - გმადლობ, რომ ახალი სკოლის უფროსკლასელთა წერის საზაფხულო სემინარში მონაწილეობის მისაღებად შემოიტანეთ განაცხადი. თქვენი მოთხრობებიდან ჩანს, რომ იმედის მომცემი და წარმოსახვის უნარის მქონე ახალგაზრდა ხართ, მაგრამ სამწუხაროდ, უნდა გაცნობოთ, რომ ამჯერად პროგრამაში ადგილს ვერ შემოგთავაზებთ.“
ეს წერილი გასულ სამშაბათს მივიღე. თხუთმეტჯერ მაინც გადავიკითხე, სანამ დავწვებოდი. არც ნიჭიერი მგონია თავი და არც არაფერი, მაგრამ ერთხელ ცხოვრებაში მაინც მქონდა რაღაცის იმედი.
წერილის შესახებ სიტყვა არავისთან დამცდენია. ისიც კი არავისთვის მითქვამს, რომ განაცხადი გავაგზავნე, არც მამაჩემისთვის. ის თავის დროზე ბრაუნში სწავლობდა და ახლა უნდა, მეც იქ ვისწავლო. მიაჩნია, რომ კარგი მეცნიერი გამოვალ და თუ მოლეკულის სტრუქტურის გახლეჩას ვერ მოვახერხებ, მწერების შესწავლას მაინც შევძლებ.
შუა ჰოლში სინტია ვიანდესა და ტომ ბრიუსტერს - ქასლბერის სკოლის ოქროს წყვილს შევეჩეხე. ტომი ჭკუით არ ბრწყინავს, მაგრამ კალათბურთის გუნდში ცენტრალურ პოზიციაზე თამაშობს. სინტია კი პირიქით, დამამთავრებელი კლასის პრეზიდენტი გახლავთ, გასართობ ღონისძიებათა კომიტეტის თავმჯდომარე და ეროვნული ღირსების საზოგადოების ცნობილი წევრი. ათი წლის ასაკში მან სკაუტთა ყველა ნიშანი მოიპოვა. სამი წელია, ისინი ერთმანეთს ხვდებიან. ვცდილობ, ამ წყვილზე ბევრი არ ვიფიქრო, მაგრამ სიაში ჩემი გვარი ტომის გვარის წინ არის, ამიტომაც ჩემი კარადა მისი კარადის გვერდითაა და შეკრებებზეც მის გვერდით ვზივარ. ასე რომ, ყოველდღე მიწევს მათი ყურება.
- შეკრებაზე ასეთი სულელური სახეები არ დავინახო, - ამბობს სინტია, – ეს დღე ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ჰო, შაბათს მამაჩემის სადილზე მოსვლა არ დაგავიწყდეს.
- მერე ჩემი წვეულება? - ტომი წინააღმდეგობის გაწევას ცდილობს.
- შენც ადექი და პარასკევ ღამით გამართე, - უკმეხად
ჩუქება
