მღვიმეში
მე მინდა ახლა თქვენს მუხლებთან მოვიკლა თავი,
რადგან ამ ტანჯვის გასრულებას აღარ მოველი
და თვით ძუ ვეფხვი ჰირკანიის, დაუნდობელი,
თქვენ გვერდით მოსჩანს, ვით უმანკო, უმწეო კრავი.
ჰოი, კლიმენა, მე წამება მარგუნეთ მხოლოდ
და ეს მახვილი, გადამტანი უამრავ ომთა,
დამმარცხებელი თვით კიროსთა და სციპიონთა,
დღეს ჩემს სიცოცხლეს და წვალებას მოუღებს ბოლოს.
ნეტა, რა მრჯიდა, იღბლის ზაკვა თუ იყო სწორედ,
ელისეს მინდვრებს რომ ვეწვიე ასე ბედასლი
და სიყვარულმა გულში დამჭრა ისრებით ბასრით,
როს თვალმა თქვენმა მომანათა საბედისწეროდ.
ჩუქება
