ნაწილი პირველი -
დედამიწა და ზებატონები - 1 ვულკანი, რომელიც კუნძულ ტარატუაზე წყნარი ოკეანის მხრიდან ამოზრდილიყო, ნახევარი მილიონი წლის განმავლობაში თვლემდა. „ძალიან მალე კუნძულს ცეცხლის ალები განბანს, – გაიფიქრა რაინჰოლდმა – მშობელ ლავაზე ცხელი“; მან ასაფრენ მოედანს გახედა და თვალი ხარაჩოებს ააყოლა, ჯერ კიდევ რომ შემოხვეოდა „კოლუმბს“. ორასი ფუტის სიმაღლეზე ხომალდის ცხვირი ჩამავალი მზის სხივებს ირეკლავდა. ეს იყო ხომალდის უკანასკნელი ღამე: სულ მალე კოსმოსის მარადიულ შუქში გაფრინდებოდა.
კუნძულის კლდოვან ხერხემალზე, პალმების ქვეშ სიმშვიდე სუფევდა. „პროექტიდან“ მხოლოდ ჰაერის კომპრესორების იშვიათი ზუზუნი ან მუშების შორეული ძახილის ხმა აღწევდა. რაინჰოლდი პალმებს დიდი ხნის წინ მიეჩვია. ამ ადგილას თითქმის ყოველ საღამოს ამოდიოდა, რომ თავისი იმპერიის ცქერით დამტკბარიყო. გული სწყდებოდა, რომ „კოლუმბის“ ასაფრენად გახლეჩილი ატომები ყველა პალმას სამუდამოდ მოუღებდა ბოლოს.
რიფებიდან ერთი მილის მოშორებით კრეისერი „ჯეიმს ფორესტალი“ პროჟექტორების წყალობით ბნელ წყალს მიაპობდა. მზე ჩაიმალა. ტროპიკული ღამე აღმოსავლეთიდან სწრაფად შემოიპარა. რაინჰოლდს გაეღიმა, ნუთუ კრეისერს მართლა სჯეროდა, რომ რუსულ წყალქვეშა ნავებს ხმელეთთან ასე ახლოს აღმოაჩენდა.
როგორც ყოველთვის, რუსეთის გახსენებაზე, კონრადი და 1945 წლის კატასტროფული გაზაფხული მოაგონდა. თითქმის ოცდაათი წელი გავიდა, მაგრამ აღმოსავლეთისა და დასავლეთის ძალების ქვეშ რაიხის დაცემის ის სასიამოვნო შეგრძნება არ გაუნელდა. ახლაც კარგად ახსოვდა კონრადის დაღლილი ცისფერი თვალები, ნიკაპზე შერჩენილი ოქროსფერი ღინღლი, დანგრეულ პრუსიულ სოფელში დამშვიდობების წინ ხელის ჩამორთმევა და დევნილების უწყვეტი ნაკადი. ეს იყო გამოთხოვება, რომელმაც აღმოსავლეთისა და დასავლეთის მომავალი გადაწყვიტა. კონრადმა რუსეთში გამგზავრება არჩია. რაინჰოლდმა მისი გადაწყვეტილება არ მოიწონა, თუმცა წლების მერე აზრი შეიცვალა.
ოცდაათი წლის განმავლობაში კონრადი დაღუპული ეგონა. ერთი კვირის წინ კი დაზვერვის სამსახურის პოლკოვნიკმა სენდმეიერმა სულ სხვა ინფორმაცია გაანდო. რაინჰოლდს სენდმეიერი გულზე დიდად არ ეხატებოდა და ხვდებოდა, რომ არც პოლკოვნიკი იყო მისდამი თბილად განწყობილი. თუმცა ეს თანამშრომლობაში ხელს არ უშლიდათ.
– მისტერ ჰოფმან, – ჩვეული ოფიციალური კილოთი წამოიწყო პოლკოვნიკმა, – ვაშინგტონიდან საგანგაშო ინფორმაცია მივიღეთ. მართალია, სრულიად გასაიდუმლოებული მასალაა, მაგრამ გადავწყვიტეთ ინჟინრებს გავუმხილოთ, რომ აჩქარდნენ.
პოლკოვნიკი შეყოვნდა, რომ რაინჰოლდზე შთაბეჭდილება მოეხდინა, თუმცა მასზე ამგვარი ქცევები არ ჭრიდა. უკვე ძალიან კარგად იცოდა, რის თქმასაც აპირებდა სენდმეიერი.
– რუსები აღარ ჩამოგვრჩებიან. ატომური ძრავა გამოიგონეს, რომელიც შეიძლება ჩვენსაზე ძლიერია. ბაიკალის ტბის ნაპირზე ხომალდს აშენებენ. ზუსტად არ ვიცით, რა ეტაპზე არიან, მაგრამ დაზვერვის სამსახური დარწმუნებულია, რომ გაფრენას წელს აპირებენ. ხომ ხვდებით, ეს რას ნიშნავს.
„კი, – გაიფიქრა რაინჰოლდმა, – კარგად მესმის. რბოლაში ვმარცხდებით“.
– ხომ არ იცით, გუნდს ვინ ხელმძღვანელობს? – სხვათა შორის იკითხა მან. არ ეგონა, პასუხს თუ მიიღებდა. უეცრად, პოლკოვნიკმა სანდერსმა მაგიდაზე ფურცელი გაუწოდა, რომლის თავზეც ბეჭდური ასოებით გამოეყვანათ: კონრად შნაიდერი.
– ამ ხალხს პინემონდეში იცნობდით, ასე არ არის? – იკითხა პოლკოვნიკმა, – იქნებ მათი მეთოდები გაიხსენოთ. რაც შეიძლება მეტი ინფორმაცია დაგვჭირდება. მათი სპეციალობები, „დიადი იდეები“ და ასე შემდეგ. ვიცი, რომ მას შემდეგ დიდი დრო გავიდა, მაგრამ იქნებ გაიხსენოთ.
– ყველაზე მნიშვნელოვანი პიროვნება კონრად შნაიდერია, – უპასუხა რაინჰოლდმა, – საოცარი ვინმე იყო. დანარჩენები მხოლოდ ჭკვიანი ინჟინრები არიან. ღმერთმა უწყის, ამ ოცდაათი წლის განმავლობაში რა ჩაიდინა. გახსოვდეთ, შეიძლება ჩვენი შედეგები ჰქონდეს ნანახი, ჩვენ კი სამწუხაროდ, მასზე არაფერი ვიცით და ეს გარემოება უპირატესობას აძლევს.
დაზვერვის სამსახურის კრიტიკა არც უფიქრია, მაგრამ სენდმეიერმა ისეთი სახე მიიღო, თითქოს რაღაც ეწყინა. შემდეგ პოლკოვნიკმა მხრები აიჩეჩა.
– ინფორმაციის თავისუფალი გაზიარება საქმის დაჩქარებაში გვიწყობს ხელს. კი, რამდენიმე საიდუმლოს ავხადეთ ფარდა, მაგრამ ასე აჯობებს... თქვენც ამას არ ამტკიცებდით? რუსულმა კვლევის დეპარტამენტმა თავისიანების გეგმის ნახევარიც კი არ იცის. ერთად ვაჩვენოთ, რომ მთვარეზე დემოკრატია უფრო მალე გაფრინდება.
„დემოკრატია! რა სისულელეა!“ – გაიფიქრა რაინჰოლდმა, მაგრამ ხმა არ ამოუღია. ერთი კონრად შნაიდერის სახელი მილიონი ამომრჩევლის ხმას გადაწონიდა. ვინ იცის, საბჭოთა კავშირის დახმარებით რას მიაღწია?! მისი ხომალდი შეიძლება დედამიწას სწორედ ამ წამებში სცდებოდა...
მზე, რომელმაც კუნძული ტარატუა საბოლოოდ მიატოვა, ბაიკალის ტბას ჯერ კიდევ ზემოდან დაჰყურებდა, როცა კონრად შნაიდერი და ბირთვული მეცნიერების კომისრის ასისტენტი ნელი ნაბიჯით გამოვიდნენ მოტორის სატესტო ბაგირებიდან. მიუხედავად იმისა, რომ გუგუნის უკანასკნელი ექო ტბის ზედაპირიდან ათი წუთის წინ მიიკარგა, ყურები სასტიკად სტკიოდათ.
– სახე რატომ ჩამოგტირის? – უეცრად იკითხა გრიგორიევიჩმა, – უნდა გიხაროდეს.
ჩუქება
