დაბადება შენ გამაჩინე სიტყვის ქაფიდან,
შემომაჩეჩე სიტყვის მჭიდი მე,
სანამ მოვწვეთავ შენი ჩაფიდან
და სიტყვის ჭიპლარს გადამიჭრიდე –
წუთიც მაცალე, ბიმბილის რბილობს,
ხსოვნის ანთრაკს და ტკივილის ხმიადს
შევირგებ. ჩემი ყურის ბიბილო
უძირო ჩქამს და ყველა ხვაშიადს
დაგიმახსოვრებს. სიზმრად წელამდე
იების ნისლში ნისლებს ვაზავებ,
სანამ მთავარ ძარღვს გამოწელავდე,
მზერის არდაბაგს დამირაზავდე,
სანამ ქარიშხლით ქარებს ვაზმნობ და
გამრიდებია შენი ებგური, –
დამთხევ, ჩავუდგეთ შუადღის ზორვებს,
დე, სული ლოცვით გამომებუროს.
სანამ აღხოცავ კვესს და ნაკვესებს
და დამიწუხებ ბნელში ამ ხელებს,
მთავარი ლექსი ამომაკვნესე,
იმ წმინდა მთიდან გადმომახედე.
ჩუქება
