ადამ იუინგის წყნაროკეანური დღიური ხუთშაბათი, 7 ნოემბერი
ინდიელთა(ამ შემთხვევაში ავსტრალიელი და ახალზელანდიელი აბორიგენები იგულისხმება (ყველა შენიშვნა ეკუთვნის მთარგმნელს)) პატარა სოფლის მიღმა, მიყრუებულ სანაპიროზე ახალ ნაფეხურებს გადავაწყდი. დამპალ წყალმცენარეებს, ზღვის ქოქოსებსა(იგივე სეიშელის პალმა) და ბამბუკებს შორის ვიარე და ნაკვალევს მის დამტოვებლამდე მივყევი: შარვლის ტოტებაწეულ და ბუშლატის სახელოებდაკაპიწებულ თეთრკანიან მამაკაცამდე, რომელიც ხშირი, კარგად მოვლილი წვერით გამოირჩეოდა, დიდი ზომის ბეწვის ქუდი ეხურა და ჩაის კოვზით გამალებული თხრიდა ნაცრისფერ ქვიშას. თვითონ ვერ შემამჩნია. ათიოდე მეტრის მანძილზე მივუახლოვდი და ხმამაღლა მივესალმე. სწორედ ასე გავიცანი ექიმი ჰენრი გუსი, ლონდონელ არისტოკრატთა ქირურგი. მის ეროვნებას საერთოდ არ გავუკვირვებივარ. ვერც ერთ რუკაზე ვერ იპოვით ისეთ მიუდგომელ მწვერვალს ან უკაცრიელ კუნძულს, ინგლისელს რომ არ შეხვდება კაცი.
ექიმო, რამე ხომ არ დაკარგეთ ამ მივარდნილ სანაპიროზე, იქნებ დაგეხმაროთ-მეთქი, შევთავაზე. ექიმმა გუსმა თავი გააქნია, განასკვული ცხვირსახოცი გახსნა და შიგთავსი აშკარა სიამაყით მიჩვენა.
– კბილების, მომინანქრებული გრაალების ძიებაში ვარ, სერ, დიახ. გარდასულ დღეებში ამ იდილიურ სანაპიროზე კაციჭამიების სანადიმო დარბაზი იყო. დიახ, სადაც ძლიერნი სუსტთა ხორცით იყორავდნენ მუცლებს. კბილებს აფურთხებდნენ, როგორც მე და თქვენ გადმოვაფურთხებდით ალუბლის კურკებს. მაგრამ ამ კბილების ოქროდ გადაქცევა შეიძლება. როგორო, მკითხავთ თქვენ, სერ. პიკადილელი ხელოსანი, დიდგვაროვანთათვის კბილის პროთეზს რომ ამზადებს, ამ საკრაჭუნებლებისთვის გვარიანად გადაიხდის. თუ იცით, მეოთხედი გირვანქა კბილების სანაცვლოდ, რამდენს იშოვით, სერ?
გამოვუტყდი, არ ვიცი-მეთქი.
– არც გაგიმხელთ, რადგან "პროფესიული საიდუმლოა", – ცხვირზე წაირტყა თითი, – მისტერ იუინგ, მარკიზა გრეის მეიფეარს თუ იცნობთ? არა? მით უკეთესი თქვენთვის, რადგან ერთი გაპრანჭული გვამია. ხუთი წლის წინ მაგ კაპასმა დედაბერმა ჩემს სახელს ჩირქი მოსცხო. დიახ, ისეთი რამეები დამაბრალა, რომ მაღალმა საზოგადოებამ გამრიყა, – ექიმმა გუსმა ზღვას გახედა, – ჩემი ყარიბობაც იმ ავბედით ჟამს დაიწყო.
გასაჭირში მყოფ ექიმს თანაგრძნობა გამოვუცხადე.
– გმადლობთ, სერ, გმადლობთ, მაგრამ ეს კბილები, – ცხვირსახოცი შეარხია, – ჩემი მხსნელი ანგელოზებია. ნება მომეცით, განგიმარტოთ. მარკიზას ზემოთ ხსენებული ექიმის დამზადებული კბილის პროთეზი უკეთია. შემდეგ შობას, როცა ეგ სუნამონაპკურები ვირი ელჩებისთვის გამართულ მეჯლისზე სიტყვით გამოვა, მე, ჰენრი გუსი, დიახ, წამოვდგები და ყველას გასაგონად განვაცხადებ, რომ ჩვენი მასპინძელი კაციჭამიების კბილებით იცოხნება! ალბათ სერ ჰუბერტი წამომიხტება: "მტკიცებულება წარმოადგინეთ, – დაიღრიალებს ეგ დათვი, – ან არადა, შეურაცხყოფისთვის დუელში გიწვევთ!" მე ვუპასუხებ: "მტკიცებულება, სერ ჰუბერტ? ინებეთ. შარშან დედათქვენის კბილები მე თვითონ შევაგროვე კაციჭამიების საფურთხებელში! აი, სერ, მაგ კბილების ზოგიერთი ამხანაგი". და ამ სიტყვებით სწორედ ამ კბილებს კუს ბაკნის საწვნეში ჩავუყრი. ამგვარად, შურს ვიძიებ ჩემი შეურაცხყოფისათვის! სიტყვამოსწრებული კალმოსნები თავიანთ ცნობის ფურცლებში ჩვენს უჟმურ მარკიზას კარგად გამოთათხავენ და შემდეგ ჯერზე უსახლკაროთა თავშესაფარში თუ მიიწვევენ მეჯლისზე, ეგეც გასაკვირი იქნება!
ჰენრი გუსს საჩქაროდ დავემშვიდობე. ვფიქრობ, მთლად დაწყობილი ვერ უნდა იყოს.
პარასკევი, 8 ნოემბერი
ჩემი სარკმლის ქვეშ, ერთ პრიმიტიულ გემთსაშენში, მისტერ საიქსის ხელმძღვანელობით ბუშპრიტის შვერილის შეკეთება მიმდინარეობს. მისტერ უოკერი, ოუშენ-ბეის ერთადერთი ტავერნის მფლობელი, იმავდროულად, ხეტყის მასალითაც ვაჭრობს და ტრაბახით იხსენებს იმ წლებს, როცა ლივერპულში მთავარი გემთმშენებელი იყო (უკვე იმდენად გავიწაფე ანტიპოდების(დედამიწის მოპირდაპირე მხარეს მდებარე ქვეყნების მცხოვრებნი. ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში ასე მოიხსენიებენ ავსტრალიელებსა და ახალზელანდიელებს. ) ეტიკეტში, რომ ასეთ აშკარა სიცრუეზე თვალს ვხუჭავ.). მისტერ საიქსმა მითხრა, "ბრისტოლურ სტილში", ანუ სრულად "პროფიტესის" შესაკეთებლად მთელი კვირა დაგვჭირდებაო. "მასკიტში" შვიდი დღე ყურყუტი მძიმე სასჯელად მომეჩვენა, მაგრამ ქარიშხლის საზარელი კივილი და ზღვაში გადაცვენილი მეზღვაურები რომ მახსენდება, ჩემი ამჟამინდელი უბედობანი სიმწვავეს კარგავს.
ამ დილით კიბეზე ექიმ გუსს შევხვდი და ერთად ვისაუზმეთ. "მასკიტში" შუა ოქტომბერში დაბინავებულა, აქ კი ბრაზილიურ სავაჭრო გემ "ნამორადოსს" ჩამოჰყოლია ფიჯიდან, სადაც მისიონერთა ჯგუფთან ერთად ეწეოდა საქმიანობას. ექიმი ავსტრალიურ ვეშაპთმჭერ გემ "ნელის" ელოდება, რომელიც დიდი ხანია, იგვიანებს. "ნელის" სიდნეიში გაჰყვება, ხოლო კოლონიიდან რომელიმე სამგზავრო გემით მშობლიურ ლონდონში დაბრუნდება.
გუშინ ექიმი გუსის განსჯა ვიჩქარე. ჩემი პროფესიის ადამიანს თუ წარმატების მიღწევა სურს, დიოგენესავით ცინიკოსი უნდა იყოს, მაგრამ ცინიზმით დაბრმავებულმა, შესაძლოა, მავანის ფარული ღირსებანი ვერ შეამჩნიო. ექიმი ექსცენტრულობით გამოირჩევა და თავისი უცნაურობების შესახებ სიამოვნებით ჰყვება ცოტაოდენი პორტუგალიური პისკოს გადაკვრის შემდეგ (უზომოდ არასდროს სვამს), მაგრამ გარწმუნებთ, სიდნეის აღმოსავლეთით და ვალპარაისოს დასავლეთით, ამ განედზე, ის ერთადერთი ჭეშმარიტი ჯენტლმენია. იქნებ სიდნეიში პარტრიჯების ოჯახთან სარეკომენდაციო წერილიც კი გავატანო, მით უმეტეს, ექიმი გუსი და ძვირფასი ფრედი ერთი ცომისგან მოზელილები
ჩუქება
