გულის ხმა ანუ ,,ვარდის გზა“ ,,რამდენ თქვენგანს მიუჩქმალავს და ნაგავსაყრელზე მოუსროლია ჩემი ფიქრები... ჩემი სევდა... და სურვილები... ! რამდენ თქვენგანს შეუწირავს ჩემი ინტერესები სხვისი ინტერესებისთვის...? რამდენ თქვენგანს უტირია ღამით ტკივილისგან, რომელიც სადღაც სხეულის შიგნიდან ღრღნიდა მას და სულს აცლიდა... ეს მე ვიყავი... ეს მე ვტიროდი!
გულში დაგროვილ ფიქრებს მოფრთხილება სჭირდება... მოვლა და მორწყვა... როგორც რჩეულ ვარდს!
რა მოხდებოდა, რომ მეც ცოცხალ არსებად წარმოგედგინეთ და ჩემი მოგესმინათ... ტკივილი არ მოგეყენებინათ...მე ხომ მაშინ 60 წამზე მეტხანს ვიცოცხლებდი... ვიდრე ეხლა...! “
- დ ა ბ რ უ ნ ე ბ ა -
ოხ, რა საოცრად მეფერება წვიმის წვეთები,
ჩემს დაღლილ სახეს იმედებით მოუალარსებს...
ფიქრობს, რომ შეძლებს - დამაბრუნებს ამ ქვეყანაზე
და კვლავ მიხილავს ბუნებაში მოსიარულეს.
იბრძვის და იღწვის... სახეზე მასხამს
ცივი წვეთების უაზეო გროვა,
ცდილობენ გახდნენ სასწაულთ მქმნელნი
და დამაბრუნონ ამ ქვეყანაზე.
ჩემი სხეული უგონოდ მყოფი,
მიწაზე გდია უსულოდ... ცივად...
სულ მარტო დარჩა უმგლოვიაროდ,
მაგრამ წვეთები აღარ ეშვება.
ჩემი სხეული წყლით გალუმპული,
ზურმუხტზე გდია უსულო... უგრძნო...
ლალების გროვით გარშემორტყმული
ემშვიდობება სოფელს წუთისას.
აღარ ნებდება ბუნება მკაცრი,
ძალ-ღონეს იკრებს, აღარა დრკება.
სურს დააბრუნოს ამ ქვეყანაზე
სულით მებრძოლი ბუნების შვილი.
მთელი სხეული წყლით გალუმპული
ზურმუხტზე გდია ლალებთა შორის...
საბნად ახურავს ფირუზის ფენა,
შვიდფერი ზოლით გადახაზული.
ნუთუ, ეს ხაზი არის გზა იგი...
მანიშნებელი სიმშვიდის თითქოს,
ტიტებში სხეულს ზედ გადაუვლის
და ცივ ნიავსაც გადააყოლებს.
გაისმის ბულბულის სტვენა
მისი გალობა ენით უთქმელი,
თვალებს გაახელს უგონოდ მყოფი
და არემარეს შეხედავს მშვიდად.
მიხვდა რაც მოხდა ახლა, ამ წუთას...
წამოჯდა ნელა, დადუმებული...
სველ ბალახს ხელი მოუსვა ნაზად
და გადუხადა უფალს მადლობა.
ფეხშიშველ ნელა მიდის მდელოზე...
გრძნობს, მისი გული რომ ისევ ფეთქავს...
ფეხის გულებზე ცივ ბალახებს გრძნობს
ხელებს კი თრთოლვით შეახებს ტიტებს...
25 მაისი 2012 (თბილისი)
-უ კ ა ნ ა ს კ ნ ე ლ ა დ -
უკანასკნელად, მეცეკვე ტანგო...
უკანასკნელად, ჩამიკარ გულში...
უკანასკნელად, ამოვისუნთქე
და შენს მკლავებში მე ჩავიძირე.
თითქოს, მე მსურდა არ წასულიყავ...
თითქოს, მე მსურდა შენთან დარჩენა...
უკანასკნელად ვცეკვავდით ტანგოს
სხეული თრთოდა... არ ნებდებოდა.
უკანასკნელად, ვიყავი შენთან...
უკანასკნელად, მე გეხვეოდი...
უკანასკნელად, მე მოგყვებოდი...
უკანასკნელად ვცეკვავდით ტანგოს.
თითქოს, არ გსურდა რომ წასულიყავ...
თითქოს, არ გსურდა მარტო დარჩენა...
თითქოს, არ გსურდა დრო გასულიყო,
არ გცეულიყავ მისი ბრმა მსხვერპლი...
უკანასკნელად, ვცეკვავდით ტანგოს...
უკანასკნელად, ვხედავდით ერთურთს...
უკანასკნელად, დამთავრდა ცეკვა...
უკანასკნელად დავემშვიდობეთ...