კრებული

ეთერ თათარაიძე იმ პოეტთა შორისაა, ვინც ზუსტად განჭვრიტა საკუთარი ადგილი ქართული ლიტერატურის ისტორიაში. მისი პოლიტიკა, რომ საკუთარი პოეზიით კულტურული მემკვიდრეობა შეუნარჩუნოს მომავალ თაობებს, ეს პოეტის ნებაცაა, გარდაუვალი ბედისწერაც და ჯილდოც, რასაც მომავალი თაობები ადეკვატურად შეაფასებენ. პოეტმა ინტუიციურად მიაკვლია ენის ახალ „საბადოებს“და მისი წიაღიდან ამოზიდული ეს პოტენცია ახალ პოეტურ გამოცდილებად აქცია. ის, რაც მანამდე არ არსებობდა – თუშურ დიალექტზე შექმნილი საავტორო პოეზია (ხალხური სიტყვიერება თუშური პოეზიის მარგალიტებს მხოლოდ ხმით ნატირლების სახით შემოგვინახავს), ეთერ თათარაიძის პოეზიით იწყება./ქეთევან ნინიძის წერილიდან/